20 jaar "Battlefield": van multiplayersensatie tot Retort Shooter
Met "Battlefield 1942" bracht ontwikkelaar Dice in 2002 multiplayer shooters naar een nieuw niveau. De slagvelden zijn sindsdien groter geworden, maar helaas niet per se beter.
Van de Eerste Wereldoorlog tot de toekomst heeft de "Battlefield" serie op talloze fronten gevochten. De eerste slag is nu 20 jaar geleden. Op 19 september 2002 verschijnt "Battlefield 1942" voor de PC. Daarin kunnen tot 64 spelers tegen elkaar vechten op één kaart. Dat is twee keer zoveel als in elke andere schutter. Nog spannender is dat je niet alleen te voet onderweg bent, maar gebruik kunt maken van jeeps, tanks, vliegtuigen en zelfs schepen. "Battlefield 1942" is onvoorspelbaar, chaotisch, vol actie en gigantisch leuk. Geen enkele andere shooter biedt zoveel vrijheid. Na bijna tien jaar met flipperspellen voor de Amiga, een paar racespellen en het spel voor de film "Shrek" bereikt de Zweedse ontwikkelstudio Dice een doorbraak met "Battlefield 1942"
.
Dankzij het succes wordt in Canada een andere studio opgericht, die het succes twee jaar later opvolgt met "Battlefield Vietnam". Het spel voelt meer aan als een tussenstap, maar staat bij mij bijgeschreven als een hoogtepunt van de serie, en niet alleen voor mij. Niets is leuker dan in een jeep over de slagvelden te racen terwijl Edwin Starr's "War" op volume uit de luidsprekers speelt. Geen helikoptervlucht is compleet zonder Richard Wagners "Ride of the Valkyrie". Het feit dat elke tegenstander binnen kilometers weet dat ik eraan kom, maakt deel uit van de pret.
"Battlefield 2": Succesvolle sprong in het heden
In 2005 koopt EA een groot deel van de aandelen van Dice. In hetzelfde jaar verschijnt "Battlefield 2", opnieuw gemaakt in Zweden. Terwijl "Call of Duty 2" de nu oververzadigde markt van tweede-wereldoorlog shooters bedient, zwenkt "Battlefield" naar het moderne slagveld. Het resultaat is een van de beste "Battlefields" aller tijden. De moderne wapens en voertuigen versnellen het spel en zorgen voor nog meer actie. Nergens is dit duidelijker dan op de legendarische kaart "Strike at Karkand". Anders dan in "Battlefield 1942" of latere delen, zit je hier meteen midden in de actie. Op een paar meter afstand van het paaipunt vliegen de vonken eraf. Achter elk muuruitsteeksel schuilt een tank die je ongecoördineerde ploeg met één schot wegvaagt - of je rent blindelings in het vizier van de volgende mitrailleurschutter. Dan is het een kwestie van tandenknarsen, wachten op de afkoeling en meteen weer naar voren gaan.
"Battlefield 2142": Gedurfd en futuristisch, maar niet voor iedereen
In plaats van op dezelfde enveloppe te blijven duwen, durft Dice met "Battlefield 2142" iets nieuws te doen. "Battlefield 2142" speelt zich af in de toekomst en brengt enkele frisse ideeën naar het multiplayer-genre. De twee teams beginnen in twee enorme drijvende moederschepen. Daar kun je uit katapulteren en soms zelfs landen achter de vijandelijke linies. Dit maakt het begin van de strijd veel dynamischer. Maar de bases dienen niet alleen als uitgangspunt, ze kunnen ook worden veroverd en opgeblazen. De verdediging en aanvallen op de forten behoren tot de meest verhitte gevechten in het spel. Bovendien zijn er enorme mechs om te besturen. Wat kan er beter? Blijkbaar veel, want financieel is "Battlefield 2142" een flop.
"Battlefield: Bad Company": een bedrijf speelt zich een weg naar mijn hart
Tot nu toe is "Battlefield" een serie met alleen multiplayer. Dat verandert met "Bad Company". Als US infanterist Preston Marlowe word je geplaatst in een totale chaosploeg bestaande uit drie beminnelijke stereotypen: schreeuwerige explosievenexpert George Gordon Haggard, overijverige hospik Terrence Sweetwater en stoere leider Samuel D. Redford. In de loop van het spel groeien ze echt aan je. De missies bieden naar de maatstaven van die tijd veel vrijheid en het multiplayer gedeelte is weer echt geweldig - vooral omdat je voor het eerst gebouwen kunt vernietigen. Iets dat een handelsmerk werd van de serie.
Omdat het spel alleen voor console is uitgebracht en ik niet van first-person shooters met controllers hou, voel ik me genoodzaakt een speciale controller te kopen: De FragFX V2. Eigenlijk is het complete onzin, want de controller simuleert alleen muisbesturing. Toch beter dan niets. En om in ieder geval "Bad Company" enigszins bij te houden, is het voor mij de prijs waard.
De opvolger "Bad Company 2" kan niet meer overtuigen met zijn campagne, maar de multiplayer is echt leuk. Vooral omdat het vernietigingssysteem verder is ontwikkeld en je huizen nu bijna volledig met de grond gelijk kunt maken.
"Battlefield Heroes": De slechtste oorwurm aller tijden
Een free-to-play "Battlefield" met een stripboekontwerp en een derde-persoonsperspectief? Klinkt heiligschennis, maar ik en mijn huisgenoten uit 2009 houden ook van dit deel. Omdat de toegang in het begin beperkt is, moeten we een account delen en om de beurt spelen. Dat weerhoudt ons er niet van om talloze uren te spelen van deze simplistische spin-off die bij elke draai geld uit je probeert te zuigen. Het iconische introgeluid galmt maanden later nog steeds door onze huizen - en nog langer door onze hersenen.
Luister op eigen oorwurmenrisico.
"Battlefield 3": De nieuwe bar
EA kijkt al lang jaloers naar de verkoopcijfers van "Call of Duty", dat elk jaar miljoenen exemplaren verkoopt. Ze proberen wanhopig hun eigen merk geschikter te maken voor de massa. Battlefield 3" bereikt eindelijk deze prestatie zonder zijn eigen identiteit te verliezen. Alles past hier bij elkaar. De graphics zijn een lust voor het oog dankzij Frostbite Engine 2.0, er is een motiverend levelsysteem, talloze wapens om vrij te spelen en heel veel fantastische maps. Het grootste slagveld tot nu toe, Kaspische grens, brengt voettroepen en voertuigen perfect in evenwicht en staat garant voor een wild touwtrekken tot het einde. Operatie Métro daarentegen biedt verhitte gevechten in smalle steegjes en metrotunnels. Als hospik kun je hier enorme punten verzamelen omdat je kameraden in rijen in het stof bijten. Medici zijn ook de enige reden waarom de rondes niet binnen enkele minuten voorbij zijn, ondanks recordbrekende aantallen doden.
Alleen de Battlelog is een verschrikking. Het is de tegenhanger van "Call of Duty Elite": een browser-gebaseerde oplossing om deel te nemen aan multiplayer wedstrijden of de campagne te starten. Regelmatig zijn er problemen met browsercompatibiliteit of wie weet wat.
Dit wordt er niet beter op met de opvolger "Battlefield 4". De ranglijsten van je vrienden inspecteren en blij zijn als je eigen kill/death ratio beter is, is geweldig. Maar de voortdurende verbrekingen en andere crashes bederven de verder zeer solide gameplay. Over het geheel genomen is "Battlefield 4" een conservatieve upgrade. Het is waar dat "Levolution" een nieuw vernietigingsmodel is dat hele wolkenkrabbers doet instorten en grote delen van de kaart door elkaar schudt. Aan de andere kant kunnen normale gebouwen niet meer helemaal plat. Over het geheel genomen voelt het als een leukere "Battlefield 3", alleen met wat saaie maps. Voor het eerst voel ik tekenen van vermoeidheid.
"Hardline": een tussentijds dieptepunt om te vergeten
Ja, en dan is er nog "Battlefield Hardline". Een door EA gepusht vervolg om de tijd tussen "Battlefield 4" en het volgende hoofddeel te overbruggen. De campagnes voor één speler zijn meestal niet meer dan een amuse gekruid met zwart kruit. In "Hardline" is de campagne tot hoofdgerecht verheven. In plaats van wereldoorlogen uit te vechten tussen vijandige naties, toon je hier criminelen je politiebadge voordat je ze in de boeien slaat. Zonder gekheid. Dat ook het getalenteerde ontwikkelingsteam Visceral Games werd ingeschakeld voor deze tijdverspilling in plaats van hen te laten werken aan een nieuwe "Dead Space" is het grootste schandaal.
"Battlefield 1": Geslaagde terugkeer naar het verleden
Met "Battlefield 1" bewijst Dice niet alleen dat ze nog steeds spelwaardige campagnes kunnen beheersen, ze wagen zich met de Eerste Wereldoorlog ook aan een nog niet eerder gebruikt scenario. Ondanks karabijnen en trage tanks ontbreekt het het spel niet aan tempo. Daarbij komt de absoluut kolossale enscenering met epische zandstormen in de woestijn en brandende zeppelins in de Italiaanse Alpen. "Battlefield 1" onderscheidt zich duidelijk van de first-person shooter monotonie en brengt een frisse wind door de serie...
.. die onmiddellijk afbrokkelt bij het vervolg. "Battlefield V" keert terug naar het oude vertrouwde slagveld van de Tweede Wereldoorlog. Verder is er ook weinig nieuws. "Battlefield V" mist een unique selling point, het is de zoveelste shooter in de serie zonder duidelijke identiteit. Degelijk, maar niets bijzonders.
"Battlefield 2042": Het voortijdige einde
Het wordt er helaas niet beter op met "Battlefield 2042". Het jaar maakt nu al duidelijk dat het Dice of EA aan moed ontbreekt om iets echt nieuws aan te durven. Wat zijn een miezerige 20 jaar in de toekomst? Drones en enterhaken zijn leuk, maar dat geeft het spel geen karakter. Verdubbeling van het aantal spelers tot 128 klinkt in theorie goed, maar in werkelijkheid zorgt het alleen maar voor chaotische massale gevechten - niet de mooie chaos die ooit het hart van de serie was. Vervelende chaos waarin je rijen en rijen saaie doden sterft zonder dat je ook maar enig idee hebt waar de actie zich afspeelt. Dice heeft sindsdien de stand voor 128 spelers verwijderd. De enige vonk van creativiteit zit in de Portaalmodus. Daar kun je je eigen scenario's maken met verschillende wapens, kaarten en modi uit allerlei "Battlefield"-onderdelen. Maar als ik daar liever "Battlefield 3" speel dan het eigenlijke "Battlefield 2042", illustreert dat alleen maar het probleem.
Na 20 jaar van hoogte- en dieptepunten staat "Battlefield" op een keerpunt. Het kan niet zo doorgaan. Dice moet stoppen met het kopiëren van "Call of Duty" en terugkeren naar zijn eigen sterke punten: Solide klassensysteem, grote dynamische kaarten, goede balans tussen voettroepen en voertuigen - en natuurlijk: een vernietigingssysteem dat zijn naam eer aan doet.
Meer over games en de techwereld vind je elke week in de Digitec Podcast.
86 mensen vinden dit artikel leuk
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
