Lange hing er buiten het bord "Tot nader order gesloten", totdat Elisabeth de beslissing neemt om de bakkerij voort te zetten. Alleen. Elke ochtend motiveert ze zichzelf, kneedt het deeg en schuift de broden in de oven - en verrast daarmee het hele dorp en zichzelf. In dezelfde omgeving van Alois' boerderij. Een boerderij die al generaties lang in de familie is, Alois werd niet gevraagd of hij deze wilde overnemen. Hij leeft met de hond, negeert de verwachting om een gezin te stichten - maar er knelt iets. Misschien heeft het te maken met Camenzind. Ondertussen keert een jonge vrouw terug naar het dorp; de drie treden naar de bakkerij lijken vanzelf te gaan. Bij de grootouders haalt ze de sleutel van het zomerhuis op, dat verkocht moet worden. Ze ziet alles weer, de bergkam, het dal, het balkon met de ophaalbrug. Binnenkort, zo lijkt het haar, begint het huis met haar te praten.

De roman volgt drie personages die niets van elkaar weten en toch met elkaar verbonden zijn - door de omgeving, het dorp en de dringende vraag hoe het verder moet. Hardnekkig hebben zich in hen wijdverbreide sporen van het verleden vastgezet, maar dan komt er toch iets in beweging. In haar taalkundig rijke debuut observeert Mariann Bühler hoe verandering haar weg zoekt en verschuivingen plaatsvinden die nooit zo bedoeld waren, die soms zelfs bergen verzetten.