Verhalen over verdwijnen, verdwalen, verloren gaan en weergevonden worden. Troost en begeleiding naar een vrijer leven. Rebecca Solnit vertelt het verhaal van de Spaanse conquistador Cabeza de Vaca, die zich op het Amerikaanse continent verliest om als een ander mens en in een nieuwe huid zichzelf terug te vinden. Ze schrijft over het leven van haar overgrootmoeder, die eerst tussen het Russisch, Pools en Jiddisch verloren gaat en vervolgens op haar reis van Oost-Europa naar de Amerikaanse westkust. Ze vertelt over zichzelf en haar wereld. Altijd gaat het om verlatenheid en overgave, om verhalen als paden, om het inslaan van onbekende wegen. Ze verleidt ons zachtjes om af te dwalen. Zoals in Wanderlust, haar cultuurgeschiedenis van het wandelen, bewijst de auteur ook in De kunst van het verdwalen haar glasheldere observatievermogen, waarmee ze onze bereidheid wekt om toevallige en verrassende ontdekkingen na te jagen. Als geen ander begrijpt ze het leven als een verhaal te vertellen zoals het is: een verzameling van persoonlijke, beleefde, gedroomde, gevonden en uitgevonden verhalen, die Rebecca Solnit als een goudzoekster koestert en met ons deelt.