We moeten praten, Thermomix
Minder dan een jaar geleden kocht ik een Thermomix. Ik dacht dat we een droomkoppel waren - maar nu word ik geconfronteerd met de bittere waarheid: er is geen vonk meer tussen ons. Tijd voor het gesprek dat niemand wil voeren.
Therma, we moeten praten.
Ik heb lang nagedacht over hoe ik hiermee moet beginnen. Het is niet makkelijk voor me, dat weet je. We hebben geweldige tijden samen gehad. Weet je nog de eerste keer dat we samen kookten? De opwinding, de vlinders in mijn buik - of farfalle in je kom - toen je me liet zien wat je kon? Hoe ik je trots aan mijn vrienden voorstelde?
"Dat is Therma!", zei ik, "ze is gewoon ongelooflijk!"
Mijn vrienden knikten vol bewondering. Sommigen waren zelfs een beetje jaloers.
Maar er is iets veranderd. Misschien ligt het aan mij. Misschien waren we niet vanaf het begin voor elkaar bestemd. Ik wilde zo graag dat jij de ware voor me zou zijn. Dat je mij en mijn eetgewoonten zou redden. Dat je mijn leven gemakkelijker zou maken. We hadden een hete eerste paar weken, waarin we langzaam de soffritto bakten met olie, uien en knoflook. Maar de waarheid is: Ik kan niet bij je zijn zoals je verdient.
Het ligt niet aan jou - het ligt aan mij
Je bent geweldig, dat moet je weten. Je bent precies, efficiënt, intelligent. Je hebt nooit een fout gemaakt (het het grote gegevenslek was niet jouw schuld), je hebt nooit geklaagd. Je hebt me altijd gesteund. En toch ... merkte ik dat ik je steeds vaker negeerde. Je vermijden. Op een gegeven moment stond je daar gewoon, zwijgend, terwijl ik een diepvriespizza in de oven stopte. Het was niet eerlijk tegenover jou.
We leefden apart.
Bron: Luca Fontana
Mijn vrienden zagen het aankomen. Ze hebben nooit iets gezegd, maar nu ik de beslissing heb genomen, hoor ik het voortdurend: "Ik wist dat dit niet voor jou was", en ik moet ze gelijk geven. Misschien wilde ik je gewoon om de verkeerde redenen. Ik dacht dat je al mijn problemen zou oplossen. Maar uiteindelijk moest ik toch zelf bedenken wat ik wilde eten. Zelf boodschappen doen. Zelf koken. Zelf de afwas doen. Zelf de afwas doen. Ik was naïef.
Ik hoop dat je iemand vindt die je meer waardeert
Je hebt een groot hart - of eigenlijk, een grote roestvrijstalen mengkom. Ik weet zeker dat er iemand is die van je houdt zoals je verdient. Die heerlijke menu's met je op tafel tovert, je vaardigheden elke dag gebruikt, je respecteert en eert. Die je niet alleen maar ziet als een dure stofzuiger.
Die persoon ben ik niet.
Dus ga. Ga en wees gelukkig met iemand anders. Ik zal je missen - vooral je legendarische zelfgemaakte fruitijs. Je had me vanaf het begin in je ban. Dat doe je nog steeds. Maar soms is dat niet genoeg. Het zou egoïstisch zijn om je alleen daarvoor te houden.
Troost je, mijn keukenheldin. Ik zal altijd aan je denken als ik weer een kant-en-klare lasagne in de oven zet.
Met koude liefde, mijn keukenheldin.
Met koude liefde, jouw Luca.
Omslagfoto: Luca Fontana
378 mensen vinden dit artikel leuk
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chAvonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."
