Wat zit er in mijn tas: Voor Samuel is minder meer

Ik propte mijn rugzak altijd vol met apparatuur. Meestal had ik de helft niet eens nodig en baalde ik van al het gewicht. Tegenwoordig neem ik alleen het hoognodige mee. Op de omslagfoto zie je de volledige uitrusting - in de regel blijft een deel thuis. Soms de camera op werkdagen en de laptop op vakantie.

Een fotorugzak geschikt voor dagelijks gebruik

De Peak Design Everyday Totepack is onopvallend, comfortabel en robuust. Aan de buitenkant ziet hij er niet uit als een klassieke fotorugzak - en dat is precies waarom ik hem mooi vind. Desondanks biedt de Totepack plaats aan een middelgrote camera, een grote extra lens en andere lenzen of spullen zoals een jas. In het achtervak is ruimte voor een laptop van maximaal 16 inch

De rugzak kan zowel aan de zijkanten als aan de bovenkant worden geopend. Zo kan ik overal meteen bij. Omdat ik de binnenkant in drie vakken heb verdeeld, kan ik er dingen uithalen zonder dat de rest wegglijdt of tegen elkaar botst. Het enige nadeel van de gewatteerde vakken is dat ik de rugzak niet kan gebruiken voor grote spullen.

Een MacBook voor alles

Mijn M1 Max MacBook Pro is al vier jaar mijn trouwe metgezel. Omdat ik vaak onderweg werk, waardeer ik het 16-inch scherm en de lange batterijduur. Een kleinere laptop is voor mij geen optie meer. En hoewel er nu nieuwere modellen zijn, zie ik geen reden om te upgraden.

Naast de MacBook gebruik ik alleen een muis en een externe SSD - en een USB-A dongle. Die laatste heb ik bijna nooit nodig. Als ik hem thuis zou laten, zou ik zeker een of ander oud apparaat via USB-A moeten aansluiten.

Eén lens voor alles

Fotonerds hebben vaak last van het gear acquisition syndrome (GAS), oftewel de drang om steeds meer apparatuur te kopen. Vroeger had ik altijd minstens twee lenzen bij me. Meestal meer. Je kon in een situatie terechtkomen waarin je precies dit of dat nodig had. Gelukkig heb ik deze angst nu overwonnen - mijn Sony Alpha 7RV met een standaardzoom is in 95 procent van de gevallen voldoende.

Eén keer zonder en één keer met kabel

Ik luister naar muziek en podcasts met de tweede generatie AirPods van Apple. Hoewel ze geen actieve noise cancelling (ANC) hebben, zitten ze lang comfortabel in mijn oren - in tegenstelling tot oordopjes met siliconen kussentjes. Als de vierde generatie AirPods met ANC mij bevalt, zou dat waarschijnlijk de optimale middenweg zijn.

Naar mijn mening zijn draadloze koptelefoons niet goed voor één ding: bellen. Welke softwaretrucs de fabrikanten ook proberen - microfoons op de oren staan gewoon te ver weg van het spreekorgaan. Omdat ik mezelf niet wil blijven herhalen, gebruik ik nog steeds bedrade EarPods voor lange gesprekken.

Met technologie tegen drukte

Ik ben precies drie keer in mijn leven een sleutel kwijtgeraakt: de eerste, enige en laatste keer. Sinds ik me realiseerde hoeveel gedoe het is, hang ik ze aan een AirTag. Onnodig te zeggen dat ik sindsdien nooit meer iets ben kwijtgeraakt. Maar de paar frank en elke twee jaar een nieuwe knoopcelbatterij zijn de gemoedsrust waard.

Een echte Zwitser heeft altijd een zakmes bij zich. Vele jaren geleden viel ik even in het EDC konijnenhol en kocht ik een zinloos duur exemplaar: Het Spyderco Sage is perfect gemaakt en mooi. Natuurlijk snijdt het ook goed - hoewel ik het meestal alleen gebruik om plakband van pakjes te snijden. En de achterkant kan in geval van nood worden gebruikt als sleufschroevendraaier.

Een overzicht van alle "Wat zit er in mijn tas" artikelen: