Skeuomorfisme: toen iconen nog een verhaal vertelden
Er was een tijd dat je bijna software-ingenieur moest zijn om een computer te kunnen gebruiken. Tegenwoordig klik je op een schijf om een document op te slaan en sleep je het naar de prullenbak om het te verwijderen. Dit alles hebben we te danken aan skeuomorfisme.
We leven in een volledig gedigitaliseerde wereld. Bijna elk elektronisch apparaat heeft een beeldscherm. En de meeste kun je zelfs met je vingers bedienen. Van je mobiele telefoon tot de SBB-kaartjesautomaat tot de moderne oven. Maar er was ook een tijd vóór de GUI - kort voor Graphical User Interface.
Tot het eind van de jaren 1970 werden computers alleen bediend via tekstinvoer. Je moest precies weten welk commando wat deed om door het apparaat te kunnen navigeren. Niet bepaald toegankelijk.
Het duurde tot het begin van de jaren 80 voordat de eerste grafische gebruikersinterfaces verschenen. Vroege voorbeelden zijn Xerox Alto of Lisa OS, het eerste muisgestuurde besturingssysteem van Apple.
Met de komst van de GUI stonden de knappe koppen achter de eerste pc's voor een compleet nieuwe uitdaging: hoe moet een gebruikersinterface eruitzien? Hoe maken we het besturingssysteem zo begrijpelijk mogelijk? Het antwoord: skeuomorfisme!
Skeuomorfisme... Alsjeblieft wat?
De term skeuomorfisme komt uit het Grieks en combineert ruwweg de woorden "object" of "gebruiksvoorwerp" en "vorm". Skeuomorfisme is dus iets dat de vorm van een ander aanneemt. En zo spreek je het uit.
Het concept van iets nieuws dat iets ouds imiteert bestond al lang voor de eerste gebruikersinterfaces. Denk bijvoorbeeld aan grote kroonluchters met elektronische kaarsen. Eenvoudige lampen zouden hier ook werken, maar dat zijn we niet gewend. Of in de poëtische woorden van de Fäaschtbänkler: "Is zo, want is zo. En blijft zo omdat het altijd zo is geweest."
Maar terug naar de gebruikersinterfaces: vooral Apple, onder leiding van Steve Jobs, was een grote pionier op het gebied van skeuomorfisme. Al heel vroeg vinden we het symbool van een floppydisk als geheugensymbool op Apple computers. En toen de eerste iPhone het levenslicht zag, ging het pas echt los.
Skeuomorfisme zit overal verstopt
In de eerste paar versies liep iOS - het mobiele besturingssysteem van Apple - over van de skeuomorfe ontwerpen. Bijna elk pictogram op het beginscherm had ooit een verwijzing naar een object uit de echte wereld. Bijvoorbeeld de Mail app, die vandaag de dag nog steeds een envelop toont. De Contacten en Notities apps waren hyperrealistische weergaven van respectievelijk adresboeken en notitieblokken - compleet met ringband en gescheurd papier.
Maar niet alleen individuele pictogrammen vielen toen ten prooi aan skeuomorfisme. In het algemeen hadden veel hoeken van de besturingssystemen een papieren, leren of metalen uiterlijk. Er waren ook een aantal "knoppen" met schaduw en optische krommingen, alsof je ze door het scherm heen kon indrukken.
Eén van mijn favoriete voorbeelden van skeuomorfisme is het sluitergeluid van de iPhone-camera. Het iconische geluid van een oude camera heeft het tot op de dag van vandaag overleefd in het besturingssysteem van de iPhone.
De "skeuomorf" is ook in ons dagelijks leven geslopen. Op de pc plaats je je programma's nog steeds op het bureaublad. Net als in de echte wereld bevat je virtuele bureau waarschijnlijk verschillende documenten in verschillende mappen. En uiteindelijk wordt alles weggegooid in een prullenbak.
Het tijdperk van plat ontwerp
Skeuomorf ontwerp is niet meer zo opdringerig als vroeger. Dit was het best te zien bij Apple, dat in 2013 iOS 7 introduceerde. Deze versie van het besturingssysteem bracht de grootste visuele verandering met zich mee en ook het begin van het einde van skeuomorfisme.
Sindsdien zien we veel meer vereenvoudigde ontwerpen op onze homescreens, sommige zelfs enigszins abstract. Iedereen heeft het over "flat design". Android werd in de jaren daarna ook veel minimalistischer en platter.
Hoewel, skeuomorfisme zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen.
Skeuomorfisme is dood, leve het neomorfisme!
Trends komen en gaan en komen weer terug. Het ontwerp van besturingssystemen is niet anders. Terwijl platte schermen de afgelopen tien jaar vrijwel overal de voorkeur kregen, lijkt de slinger nu weer terug te slaan. Het geheel heeft al een passende naam: neumorfisme.
Deze stijl wil skeuomorfisme en flat design tot op zekere hoogte combineren. Pictogrammen, knoppen en andere elementen blijven abstract in plaats van hyperrealistisch, maar krijgen iets meer vorm. Curves, schaduwen en inspringingen worden weer gebruikt.
Apple wil ook voorop lopen met deze ontwerptaal. Want Vision OS werd ook gepresenteerd om aan te sluiten bij de Vision Pro - vol "neo-morfe ontwerpen".
En het lijkt erop dat de matglazen elementen ook hun weg zullen vinden naar de andere besturingssystemen van Apple. Het valt nog te bezien of het nieuwe morphisme ook zijn weg naar de mainstream zal vinden. Als we naar het verleden kijken, betwijfel ik dat.
Weet jij nog andere voorbeelden van skeuomorfisme in het dagelijks leven? Schrijf ze gerust in de comments!
Zolang ik me kan herinneren ben ik gefascineerd door alles met knoppen, displays en luidsprekers. Als journalist gespecialiseerd in technologie en maatschappij schep ik orde in de jungle van tech-jargon en verwarrende spec sheets.