"Skeleton Crew": een ode aan de kindertijd

Eerst dit: de volgende seriebeoordeling is gebaseerd op de eerste drie afleveringen en bevat geen spoilers. Ik zal niet meer vertellen dan al bekend is en te zien is in de trailers.

Ja, kinderserie zeiden ze spottend gezegd. In de commentaarkolom van de officiële trailer las ik zelfs dat Disney gewoon zijn eigen "Goonies" in de ruimte speelt, het schaamteloos kopieert, er liefdeloos de "Star Wars" licentie overheen slaat en zichzelf nu zelfvoldaan op de schouders klopt. Zo ver was de franchise al gezonken.

Nu, wat "Skeleton Crew" ook mag zijn: "liefdeloos" kan niet verder van de waarheid zijn. Want de nieuwe "Star Wars" serie is een gigantische, uitbundig geproduceerde hommage aan een tijd waarin we zelf droomden van grote avonturen, enorme schatten en een wereld vol verwondering.

Dit is waar "Star Wars: Skeleton Crew"

over gaat

Als er iets tot de verbeelding van de jonge Wim (Ravi Cabot-Conyers) spreekt, dan zijn het wel de fantastische verhalen over de heldhaftige Jedi, beschermers van de vrede in het heelal - en de nobelste krijgers van de Galactische Republiek. Was het leven van Wim maar zo spannend!

Het zou leuk zijn. Wim woont op de saaiste planeet die er is: Attin. Hier maken kinderen plichtsgetrouw hun huiswerk terwijl de volwassenen de hele dag bezig zijn met administratief werk. Het grootste avontuur dat je hier kunt beleven is te laat komen op school. Tenminste, totdat Wim per ongeluk op een oud, verlaten ruimteschip stuit.

Wanneer Wim en zijn vrienden Neel (Robert Timothy Smith), Fern (Ryan Kiera Armstrong) en KB (Kyriana Kratter) het ruimteschip verkennen, zetten ze het per ongeluk in beweging - en belanden een hyperspacesprong later in het midden van nergens in de ruimte. Maar goed ook, ze krijgen al snel gezelschap van nieuwe metgezellen die hen helpen de weg terug naar huis te vinden. Tenzij ze natuurlijk heel andere doelen nastreven ...

Van "Goonies" tot "Star Wars": De creatieve geesten achter "Skeleton Crew"

Ik wist al dat ik "Skeleton Crew" leuk zou vinden vanaf de eerste trailer. De reden? Het genre "kinderen op de fiets". Ja, de term bestaat echt - geen grap. Het beschrijft films en series waarin kinderen uit voorsteden in de jaren 80 geweldige avonturen beleven op de fiets, vaak met bovennatuurlijke ontmoetingen. Klassiekers als "Goonies", "Stranger Things" of "E.T.".

Waarom ben ik zo gefascineerd door het genre? Omdat het me direct terugbrengt naar mijn kindertijd - zorgeloos, eenvoudig en vol avontuur en kinderlijke ontdekkingsvreugde. Het is precies deze magie die veel van de meest getalenteerde regisseurs van vandaag boeit.

John Watts en Chris Ford bijvoorbeeld, de creatieve geesten achter "Skeleton Crew".

Het idee voor "Goonies in Space" zoemde waarschijnlijk al heel lang rond in het hoofd van Jon Watts. Hij zette het echter pas echt op papier tijdens het filmen van "Spider-Man: No Way Home", toen hij scènes opnam met Jon Favreau. Favreau, die niet alleen de hoofdrol speelt als Tony Stark's bodyguard Happy Hogan in het Marvel-universum, is ook het creatieve brein achter "The Mandalorian", de eerste live-action serie in het "Star Wars"-universum.

"Wat wil je dat ik voor je doe, 'Skeleton Crew' produceren?" vroeg Favreau.

"Yep, Jon, dat is het," antwoordde Watts.

Watts bracht vervolgens zijn jeugdvriend Chris Ford aan boord, Favreau niemand minder dan "Star Wars" mastermind Dave Filoni. Watts regisseerde de eerste en laatste afleveringen zelf, terwijl voor de overige afleveringen een indrukwekkend regieteam werd aangetrokken: Bryce Dallas Howard, die al een van de beste "The Mandalorian" afleveringen regisseerde, en David Lowery, bekend van "The Green Knight". Ze werden vergezeld door recente Oscarwinnaars Daniel Kwan en Daniel Scheinert ("Everything Everywhere All at Once") en Lee Isaac Chung, bekend van "Minari" - en door mij voor "Twisters".

Met zoveel geconcentreerd talent kan er eigenlijk niets misgaan. En "Skeleton Crew" bewijst dit op indrukwekkende wijze.

Nostalgie in de "uitgegeven toekomst"

Dus "Skeleton Crew" speelt zich af in een melkwegstelsel heel ver weg en minstens vijf jaar na "Star Wars: Episode VI - Return of the Jedi". Maar de oorspronkelijke setting, At Attin, kan nauwelijks buitenwijkser zijn. Precies zoals het hoort voor het genre "kinderen op de fiets". Zelfs de fietsen zijn een mix van retro BMX en futuristische speeder. Ik heb hier en daar gelezen dat dit helemaal niet bij "Star Wars" past, en al helemaal niet bij de typische Star Wars "used-up future", zoals George Lucas ooit beschreef zijn stijl.

Ik vind het hoe dan ook prachtig, de aardse jaren tachtig vibe. Vooral als het avontuur verschuift van het aanvankelijk eentonige suburbia naar fantastische, nieuwe en buitenaardse planeten of ruimtestations. Als ik Wim en co. op avontuur zie gaan, herken ik mezelf en mijn vrienden als kleuters. Ik zie ons op onze gammele fietsjes door de velden racen, geheime boodschappen in boomschors kerven en elkaar verhalen vertellen die wilder en fantastischer zijn dan welke film dan ook. Toen hadden we nog geen mobiele telefoons nodig om contact te houden. In plaats daarvan hadden we onze dromen en onze verbeelding - net als Wim.

En toen de avondzon langzaam achter de bomen zakte en de eerste sterren de hemel verlichtten, wisten we dat het tijd was om naar huis te gaan. Geen digitaal alarm of een WhatsApp van onze ouders, maar de zachte klik van de straatverlichting die aanging, riep ons terug naar de bewoonde wereld. "Skeleton Crew" laat me deze emoties opnieuw ervaren.

Oh ...

Meer dan alleen "Kids on Bikes": een eerbetoon aan piratenavonturen

Natuurlijk: "Skeleton Crew" is duidelijk gericht op fans van het genre "Kids on Bikes". Disney en Jon Watts maken er geen geheim van dat de serie - ongeacht de leeftijd van de kijkers - precies op deze doelgroep is gericht. Dit werd onlangs ook duidelijk in een interessant rondetafelgesprek met de makers van de serie:

"Elke dag op de set was als de mooiste dag van de wereld omdat de kinderen zo enthousiast waren over alles wat er gebeurde. Het was de beste morele opkikker," legt Jon Watts uit tijdens de rondetafel. Ik geloof hem op zijn woord. Zelfs ik voel de naïef charmante vreugde van het ontdekken in elke scène. Bovendien doet "Skeleton Crew" me sterk denken aan "Treasure Planet", een van Disney's meest onderschatte animatiefilms.

Eerst draaien beide verhalen om een grote schat - voor sommigen puur metaforisch, voor anderen heel echt en fysiek, begraven op een lang vergeten planeet.

Tweede spelen piraten een grote rol in beide verhalen. "Aaarrr, Captain!", mompelt de droid SM 33, ingesproken door Nick Frost, keer op keer in een sterk West Country accent, waarin elke "R" uitgebreid wordt gerold. Met een gebukte houding en piepende gewrichten schuifelt hij naar de kombuis alsof een droid echt een houten been kan hebben, terwijl een buitenaardse rat met glinsterende ogen vanachter zijn ooglapje naar buiten gluurt.

En ten derde vind ik het geweldig hoe "Skeleton Crew" en "Treasure Planet" klassieke piratenverhalen aankleden in een modern, futuristisch jasje. Jon Watts zegt in de video hierboven zelfs dat hij zich heeft laten inspireren door oude piratenfilms uit de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. Bijvoorbeeld wanneer een sterrenkaart, getekend op leren perkament, wordt bestudeerd alsof het een oude zeekaart is.

Mooi!

Waar, dit is ongebruikelijk voor "Star Wars". Maar het is juist deze mix die de serie zo fris en fris maakt.

Een lust voor oog en oor

Maar waar ik vooral dol op ben, zijn de sets en kostuums van "Skeleton Crew". Soms moet ik zelfs in de verte denken aan Steven Spielbergs "Hook". Vooral in de tweede aflevering, wanneer de kinderen landen op een ruimtestation dat bevolkt wordt door piraten.

Het decor is enorm, de set levendig, vol excentrieke details en barstensvol gespuis en verdorvenheid. De kostuums en rekwisieten ronden het decor perfect af: versleten, vies, maar vol creativiteit en karakter. Het is alsof de piratenwereld opnieuw is uitgevonden voor een futuristische wereld.

Deze voorkeur voor grote, handgemaakte achtergronden die meer zijn dan alleen achtergronden kenmerkt ook "Hook". Bijvoorbeeld het eigenzinnige piratendorp of de kleurrijke schuilplaats van de verloren jongens. In "Skeleton Crew" gaan de decors precies verder waar ze gebleven waren - met een unieke mix van futuristische technologie en klassieke piratenflair. Het feit dat de productie van "Skeleton Crew" ook veel heeft gekost en de serie de derde duurste van de hele franchise maakt, verbaast me niets.

Mick Giacchino's muziek, zo vol avontuur en spanning, past hierbij. De zoon van de legendarische Michael Giacchino, die eerder de epische score componeerde voor "Rogue One: A Star Wars Story", levert een soundtrack die de spanning en magie van "Skeleton Crew" perfect weergeeft. Soms speels en dromerig. Soms dreigend en dramatisch als de plot erom vraagt. En natuurlijk altijd geïnspireerd door de geweldige Amblin films uit de jaren 80, als een link tussen een nostalgische dorst naar avontuur en de frisse, moderne energie van de serie.

Ah, ik blijf er maar over doorgaan.