EUR139,–
Dimavery ST-312
Rommel of koopje? Goedkope gitaar Dimavery ST-312 getest
De Dimavery ST-312 kost minder dan 150 frank of euro. Hij heeft echter gebreken die zelfs voor beginners niet cool zijn.
Toen ik mijn eerste gitaar kocht in 1992, kostte hij 400 frank en was hij de goedkoopste in de winkel. Vandaag de dag, gecorrigeerd voor inflatie, zou dat 525 frank zijn. De Dimavery ST-312 kost nog niet eens een kwart daarvan. Elektrische gitaren die rond de 100 frank of euro kosten zijn tegenwoordig niet ongewoon.
In principe is de spreiding in kwaliteit groter bij de goedkoopste gitaren dan bij de dure, waar een strenge en zorgvuldige eindcontrole wordt uitgevoerd. Het is daarom mogelijk dat sommige punten die ik hier prijs of bekritiseer minder uitgesproken zijn op een ander exemplaar van dezelfde gitaar. Ik bestel de gitaar op precies dezelfde manier als elke klant. Ik test dus geen uitgekozen, bijzonder goed voorbeeld.
Eerste indruk: mooi, maar onaangenaam
Ik heb de witte versie van de ST-312 besteld, die ook in het zwart verkrijgbaar is. De pickguard - het klepje rond de pickups - is licht paars van kleur, wat je op de productfoto's niet kunt zien. Dat ziet er chique uit. Ik vind ook de lichtgekleurde hals mooi. De donkerkleurige toets, volgens de specificaties gemaakt van palissander, ziet er echter vreemd geschuurd uit. Hij is beduidend dikker dan normaal.
Bron: David Lee
Bron: David Lee
Bij de eerste keer stemmen breekt de bovenste E-snaar meteen. Niet cool, maar snel opgelost. Wat ik veel erger vind, is dat ik de metalen frets kan voelen als ik met mijn hand over de toets ga. Ze liggen niet gelijk met de hals. Dat voelt erg ongemakkelijk.
De schakelaar om de pickups te verwisselen zit ongebruikelijk strak. Het uittrekken van de kabel kost ook meer kracht dan normaal. En de gitaar is constant ontstemd.
Setup en gevoel: Ik voel niet helemaal goed
De octaafzuiverheid is ongeveer goed, maar niet precies. Dat verander ik zelf bij de brug. Ik stel de hals ook minder gebogen af, zodat de snaren dichter bij de frets liggen. Het gereedschap om de gitaar af te stellen wordt meegeleverd, net als een gitaarkabel.
De snaren kunnen vrij laag worden ingesteld zonder te zoemen en de hals speelt ook prettig - afgezien van het probleem met de frets. Toch lukt het me niet om iets op de gitaar te spelen zonder fouten te maken. De snaren zijn constant vals. Ze zijn af fabriek een beetje vreemd bespannen, maar ik denk niet dat dat de enige reden is.
Bron: David Lee
Geluid: niet helemaal in balans, maar oké
Het geluid is niet geweldig, maar oké. Er zijn keramische pickups in HSS lay-out geïnstalleerd: een humbucker aan de onderkant en twee single coils aan de bovenkant. Hierdoor klinkt de gitaar iets krachtiger, maar ook iets doffer dan een typische Stratocaster. Schakelaarstanden 2 en 4, waarbij twee pickups zijn ingeschakeld, produceren het typische Strat en geliefde "quack geluid" - zij het niet bijzonder geprononceerd.
Hier is een voorbeeld van het geluid met positie 2. Alle geluidsvoorbeelden zijn afgespeeld via de Roland Cube Lite oefenversterker, zonder effecten, bas en treble in de middenpositie.
De brugpositie is veel luider dan de andere posities. Omdat daar een humbucker pickup is geïnstalleerd, is dat niet verwonderlijk. Maar het stoort me nog steeds. Overschakelen naar de luide brug pickup is meestal onaangenaam, vooral in de hoge tonen. Er is geen manier om het geluid hier te dempen. Dit komt omdat de twee toonregelaars de hals en midden pickups regelen. Dit is ook het geval in de originele Stratocaster, maar ik denk dat het een ontwerpfout is die in veel modellen is verholpen.
Ruis: afscherming kan beter
Stratocaster-achtige gitaren brommen - dat hoort erbij en is op zich geen negatief punt. Het is ook alleen hoorbaar bij vervormde klanken en alleen in bepaalde schakelaarstanden. De Dimavery ST-312 bromt ook als alleen de hals pickup of de middelste pickup is ingeschakeld. Een normale Strat bromt ook als alleen de brug pickup actief is, de Dimavery ST-312 blijft hier stil. Aan de andere kant bromt hij als de brug en midden pickup zijn ingeschakeld. Beide hebben te maken met het feit dat er een humbucker pickup op de brug is gemonteerd in plaats van een single coil.
Zo ver, zo goed. Wat je ook kunt zien in de video: de gitaar is aanzienlijk luider als ik de snaren niet aanraak - dat wil zeggen dat de elektriciteit niet wordt geaard door hem met mijn hand aan te raken. Met andere woorden, hij is niet bijzonder goed afgeschermd in vergelijking met een kwaliteitsgitaar. De vergelijkingsgitaar in de video is een Fender American Professional II.
Het ding met de tremolo
Na ongeveer een week blijft de gitaar eindelijk gestemd. Min of meer. Het is een stuk leuker en ik kan nu iets spelen zonder fouten te maken.
Er is echter nog de kwestie van de vibrato, of tremolo, zoals Fender het noemt. Deze video legt precies uit wat het is:
De vibrato hendel is ongelooflijk strak, zowel als ik hem draai als wanneer ik de brug naar beneden duw. En als ik hem gebruik, valt de gitaar nog steeds meteen uit de toon.
Zoals gebruikelijk bij dit type gitaar is het tremoloblok met drie veren aan de body bevestigd. Wat ongebruikelijk is, is hoe strak ze gespannen zijn. Ik haal de middelste eruit voor een test - misschien is het probleem zo eenvoudig op te lossen. Natuurlijk staat de hendel nu minder strak, maar de gitaar is nog meer ontstemd.
Nu krijg ik de verwijderde veer er niet meer in. Als ik hem er met gereedschap weer in probeer te duwen, maak ik het gaatje kapot. Ook scheur ik een stukje huid af. Dat is nu genoeg. De veer blijft buiten.
Bron: David Lee
Conclusie
Meer problemen dan plezier
Gezien de lage prijs is het eerste wat ik moet zeggen: De Dimavery ST-312 is een echte, goed werkende elektrische gitaar. Ik kan erop spelen en hij klinkt goed. Maar het exemplaar dat ik heb uitgeprobeerd overtuigt me in ieder geval niet. De uitstekende frets vallen duidelijk op en zijn storend. De tremolo is ook gewoon onbruikbaar. Je kunt hem het beste repareren met een houten blok, dan gaat de gitaar waarschijnlijk minder uit de maat. De snaren op mijn gitaar waren een week lang constant ontstemd.
Er zijn nog betere gitaren voor minder dan 200 frank of euro. De Yamaha Pacifica 012, die dezelfde pickupconfiguratie heeft, heeft al jaren een zeer goede reputatie. Helaas hebben we die niet in de winkel. Ik zal ook de Jet 300 testen, die ook erg gunstig geprijsd is.
Pro
- zeer gunstig
- succesvol in kleur (witte versie)
- Redelijk geluid
Contra
- interfereren met uitstekende frets
- ellendig tremolosysteem
- niet bijzonder stabiel in afstemming
- geen toonregeling voor de brug pickup
31 mensen vinden dit artikel leuk
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
