Rihanna kleedt haar zoontje in het roze - wat haar eigenlijk ouderwets maakt

Katja Fischer

22-9-2023

Vertaling: machinaal vertaald

Het internet gaat bijna kapot omdat Rihanna's zoontje roze draagt. Hoog tijd om ons te verdiepen in de geschiedenis van het ontstaan van meisjes- en jongenskleuren, waarom roze ooit voor mannen was en wat Juventus Turijn met dit alles te maken heeft.

Riot Rose is de naam van de nieuwste telg in de familie van zangeres Rihanna en rapper A$AP Rocky. En hij doet zijn tweede naam alle eer aan. Op de allereerste foto die van de vier is gepubliceerd, draagt de jongen, die begin augustus is geboren, een roze tuinbroek en een roze hoed met strik.

Zo ver, zo onspectaculair. Tenminste, dat zou je denken in tijden waarin meisjes dinosaurustops dragen en jongens sweaters met pailletten eenhoorns. Desondanks gaat de Instagramgemeenschap helemaal los in het commentaarveld onder de post van sterfotograaf Diggzy. Honderden fans voeren een discussie over gender en kleur.

Laat me je een voorbeeld geven: "Dus hij is een jongen, toch?", vraagt een gebruiker zich af, om vervolgens talloze reacties te ontvangen variërend van "Wat is jouw probleem?" tot "Ik ben ook helemaal in de war." Er wordt gespeculeerd: "Ze verwachtten waarschijnlijk een meisje en kochten tonnen roze jurken." of "Misschien wilde ze wel een meisje."

Roze voor mannelijkheid, blauw voor vrouwelijke gratie

De verwachtingen zijn duidelijk: roze is voor meisjes, blauw voor jongens. Dat is wat de moderegel van kleuren altijd heeft gezegd. Want dat is wat onze kinderen willen, toch?

Wel, zo eenvoudig is het niet. Vroeger was de kleurenvolgorde andersom. Tot honderd jaar geleden - dus ver voor Barbies en Paw Patrol - was de kleur roze in veel culturen voorbehouden aan jongens. En hemelsblauw was voor meisjes. Dat komt omdat blauw de kleur is van Maria, de Moeder van God.

Rood werd daarentegen beschouwd als een teken van mannelijkheid en kracht. Roze, of het "kleine rood", werd daarom gebruikt voor jongens. "De delicate tint rood leek op de bloederige vlekken op de overhemden van soldaten die terugkeerden uit de oorlog en werd de mannelijke conventie op de kledingafdeling van veel warenhuizen," schrijft Geo.de (artikel in het Duits).

Het Duitse populair-wetenschappelijke tijdschrift onderbouwt de kleurentheorie van die tijd met twee beroemde voorbeelden: spelers van Juventus Turijn, een voetbalclub opgericht in 1897, droegen roze shirts. En het "Ladies' Home Journal", ooit een toonaangevend Amerikaans vrouwenblad, schreef in 1918 het volgende: "De algemeen aanvaarde regel is roze voor de jongens en blauw voor de meisjes. De reden hiervoor is dat roze, dat een meer uitgesproken en sterkere kleur is, geschikter is voor de jongens, terwijl blauw, dat delicater en sierlijker is, mooier is voor de meisjes."

De "Süddeutsche Zeitung" geeft het voorbeeld van de zwangere Belgische prinses Astrid, die in 1927 haar wieg versierde in de "jongenskleur roze". Ze was ervan overtuigd dat ze een jongen kreeg. In hetzelfde jaar drukte het tijdschrift Time een grafiek af met aanbevelingen van grote warenhuizen voor gendergeschikte kleuren: roze voor jongens en blauw voor meisjes.

De genderspecifieke kleuromkering

Dit betekent dat er geen aangeboren roze of blauw gen is. Als ouders zeggen dat ze zoveel blauwe en groene kleren kunnen kopen als ze willen, maar dat hun dochter toch per se roze wil dragen, heeft dat minder met de natuur te maken en meer met invloeden van buitenaf en groepsverbondenheid. Ze willen gewoon dragen wat hun schoolgenootjes en heldinnen uit hun favoriete series en films dragen. Maar ook omdat de roze pailletten in de kledingwinkel eigenlijk schreeuwen: "Kies mij!". Reclame wil ons doen geloven dat bepaalde kleuren bij bepaalde geslachten horen.

Het blijft onduidelijk waarom het kleurenschema in de loop der jaren is veranderd. Er zijn verschillende ideeën en theorieën over. Misschien had het te maken met de spijkerbroeken die in de jaren veertig vanuit de VS naar Europa kwamen. Aanvankelijk waren dit werkbroeken voor ambachtslieden, die toen bijna uitsluitend mannen waren. Misschien droegen de uniformen van matrozen eraan bij dat blauw steeds meer als jongenskleur werd gezien. Of de blauwe jassen die de arbeiders in de nieuwe fabrieken droegen. Blauw stond voor kracht, sterkte en prestaties.

En delicaat, zacht en sierlijk roze werd op zijn beurt de belangrijkste meisjeskleur. De lancering van Barbie in de jaren 1950 zou dit idee hebben aangewakkerd. Met de hausse aan gender reveal party's is deze nieuwe kleurenvolgorde de afgelopen jaren verder verstevigd.

Rihanna's geheim

Eén ding is zeker. De maatschappij is veranderd en daarmee ook de perceptie van kleur. Dingen die vroeger als mooi werden beschouwd, zijn dat nu niet meer. Eigenlijk is het een kwestie van toeval wat goed of fout wordt gevonden. Het had ook anders kunnen aflopen. Afhankelijk van wat er in ons hoofd blijft hangen, of afhankelijk van wat de mode- en marketingwereld ons wil laten geloven.

Met deze historische achtergrond in gedachten is Rihanna zeker ouderwets. Of cutting edge. Het hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt. Het blijft in ieder geval een geheimpje voor haar en Rocky of ze de gendernormen probeerden te doorbreken met de outfit van haar pasgeboren zoontje of dat ze alleen maar zinspeelden op zijn tweede naam. Ze reageerde in ieder geval meteen op de maffe theorie dat ze het publiek voor de gek had gehouden en eigenlijk een meisje had gebaard door onder de post te schrijven: "The Mayers Boyz". Nuff said.

Katja Fischer

Senior Editor

Katja.Fischer@digitecgalaxus.ch

Moeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren