EUR42,40
Barbie Paard & pop
Onvervulde kinderdromen: speelgoed dat we nooit kregen
26-12-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Soms zijn het niet de cadeautjes die ons het meest vormen, maar de onvervulde wensen. We kijken terug naar de kerstwensen uit onze kindertijd die ons tot op de dag van vandaag zijn bijgebleven - van worstelende actiefiguren tot Labradorpuppy's.
Als kind was Kerstmis vooral één ding: pure opwinding. Verlanglijstjes werden met liefde geschreven, speelgoedcatalogi doorzocht en sommige cadeautjes leken binnen handbereik. Maar we hebben allemaal die ene onvervulde wens - het speelgoed dat toen onvermoeibaar door onze dromen spookte maar nooit werkelijkheid werd.
Ramon (34): De droom van de Tyco Super Rebound
De Super Rebound van Tyco was DE op afstand bestuurbare auto van eind jaren 90. Een echt beest: Hij kon omrollen, doorrijden, beheerste elke helling en was vrijwel onverwoestbaar. Jarenlang droomde ik ervan om hem door het weiland te achtervolgen en van de stoep te stuiteren. Maar ik heb nooit een op afstand bestuurbare auto onder de kerstboom gehad. Ik denk er nog steeds wel eens aan en vraag me af hoeveel plezier ik heb gemist - of dat ik mezelf er nu op moet trakteren.
Simon (41): Verboden actiefiguren worstelen
Ik ben niet per se opgegroeid in een eco-huishouden. Maar speelgoed moet zinvol en creatief zijn en daarom waren Lego en Playmobil het enige plastic speelgoed dat ik me kon wensen. Met de hoop dat wat ik wilde ook echt onder de boom zou liggen. Actiefiguren waren streng verboden, omdat mijn moeder ze "te gewelddadig" vond. Ze was minder consequent als het om televisie ging. Ik mocht naar believen naar opgenomen worstelwedstrijden kijken, maar de in spandex geklede idolen als plastic figuurtjes waren taboe.
Patrick (47): Het mislukte avontuur op de skatefiets
In het begin van de jaren negentig wilde ik niets liever dan een skatefiets. Dit onduidelijke voertuig dat het midden hield tussen een eenwieler en een skateboard sprak me aan. De aanleiding hiervoor was een reclame voor de Max Skate Bike, die achteraf gezien erg cringeworthy is. Maar hé, toen was het de hot shit - in ieder geval voor even.
Toen ik de skatefiets van mijn vriend Dominik mocht uitproberen - die er eigenlijk een voor Kerstmis had gekregen - besefte ik al snel dat het niets voor mij was. De rijervaring op de eenwieler met zijwieltjes was jammer - als je al mocht rijden. Toen ik er eindelijk in geslaagd was om redelijk stabiel en evenwichtig op de fiets te zitten en te trappen, zorgden de voorste skateboardwielen ervoor dat ik bij het minste hobbeltje omviel. En dus ben ik mijn ouders tot op de dag van vandaag dankbaar dat ik nooit een eigen skatefiets heb gekregen.
Darina (31): verlangen naar Barbie met een paard
Als enig kind had ik nauwelijks onvervulde wensen. Want ik heb alles gekregen, bedoel je? Niet helemaal. Ik liet mijn vorige speelgoed in fantasierollen glijden. Op een dag sprong mijn favoriete Babi bijvoorbeeld op de papieren ski's met Stabilo sticks en de volgende dag beviel ze van een drieling, wat ik met luid gegil begeleidde. Maar er was één pop die ik heel graag wilde: een Barbie, het liefst met een "Rössli".
Maar mijn moeder had geen "magere kitschpop" in huis - wat ik nu begrijp, maar toen helemaal niet. Bijna al mijn vrienden hadden er immers een. Op een gegeven moment kreeg ik wel een Barbie cadeau van een vriendinnetje. Mijn ouders waren niet erg enthousiast en ik vond de pop al snel saai. Waarschijnlijk was ik vanaf het begin meer geïnteresseerd in haar viervoeter. Dat was het startsein voor mijn langdurige "Rössli" fase.
Stefanie (30): De Labrador puppy die nooit kwam
Het is kerstavond en ik haast me naar de kerstboom waar mijn ouders me een groot pakket voorhouden. Het wiebelt vreemd op mijn schoot en plotseling klinkt er een lief geblaf - een Labrador puppy steekt zijn kop naar me uit. Ik ben de gelukkigste persoon op aarde. Zo bleef ik me het heden voorstellen, maar ondanks mijn smekende beloften bleef deze droom onvervuld. In plaats daarvan ontdekte ik Pipi Max: een hond die kon drinken, blaffen, aan de lijn lopen en - tot mijn grote vreugde - plassen op alles wat voor zijn voeten kwam.
Het antwoord van mijn ouders: "Nope, dat heb je niet nodig.". "Oké. Dan in ieder geval Nintendogs voor de Nintendo DS?", antwoordde ik. Natuurlijk had ik de spelcomputer ook niet, maar die konden ze me wel tegelijk met de hondensimulator geven. Want alle coole meisjes op het schoolplein liepen er op dat moment mee rond. Allemaal behalve ik, natuurlijk. En ze waren allemaal hun hond aan het aaien en aan het afspreken voor een virtuele wandeling. Uiteindelijk kon ik niet anders dan over de schouders van mijn vriendinnen meekijken terwijl ze speelden, want ook ik kreeg mijn zin niet. Mijn ouders zeiden dat ik me na korte tijd zou gaan vervelen. Een paar jaar later werden hun vermoedens bevestigd. Ik erfde de Nintendo DS van een vriend en kon eindelijk mijn virtuele honden uitlaten. En het was leuk. Voor ongeveer een half uur.
Lorenz (46): Het onvergetelijke Carrera circuit
Vol gas op het rechte stuk, dan even van het gas af, door de bocht en weer rechtdoor: van zulke adembenemende rijmanoeuvres kon ik als kind alleen maar dromen. Af en toe mocht ik een paar rondjes rijden op het Carrera circuit bij een vriendje thuis. Soms stond er een opgesteld in de speelgoedwinkel en kon ik daar even proeven van het racen.
Ik begrijp niet meer waarom mijn ouders me nooit een slotcarbaan hebben gegeven. Misschien stuurden ze me handig in de richting van "creatiever" speelgoed zoals Lego of Playmobil - of het verlangen was toch niet groot genoeg. Een paar jaar geleden kocht ik mijn eerste Carrera-baan. Ik had hem graag aan mijn dochter gegeven, maar zij wilde er nooit een. Dus kreeg ik er een voor het oudere kind.
De onvervulde wensen die nooit vervagen
Of het nu gaat om een op afstand bestuurbare auto, Barbie of pluchen hondjes - het speelgoed uit onze kindertijd is vaak meer dan zomaar iets. Het staat symbool voor een tijd waarin dromen zorgeloos waren en wensen groot. Zelfs als sommige dromen nooit zijn uitgekomen, blijven de verhalen tot op de dag van vandaag levend - en misschien vertellen we ze daarom zo graag.
Welk speelgoed heb jij als kind gewenst, maar nooit gekregen?
Omslagfoto: Shutterstock / Stock-Asso
Ik geniet van mijn vrijheid op de motor, wek mijn jachtinstincten op bij het vissen en laat mijn fantasie de vrije loop achter de camera. Ik krijg betaald om van 's nachts tot 's ochtends van alles en nog wat met speelgoed te doen.