Motorola Razr 40 Ultra: uitzonderlijk extern beeldscherm, slechte oplaadprestaties
Het externe display van Motorola's fliptelefoon is een publiekstrekker. Maar de prestaties van de batterij en de verouderde hardware doen afbreuk aan de algehele indruk.
Externe displays op fliptelefoons worden steeds groter. Vouwpionier Samsung gebruikte ze aanvankelijk alleen als notificatiescherm. Drie jaar later kan het externe scherm van de Razr 40 Ultra (bijna) als volledig smartphonedisplay worden gebruikt. Het OLED-scherm meet 3,6 inch.
Dat is reden genoeg om er een heel hoofdstuk aan te wijden in deze test. Het is absoluut de beste eigenschap van de telefoon. Voor de rest moet de Razr 40 Ultra worstelen met het feit dat hij is uitgerust met hardware die niet meer gloednieuw is. Afgezien van de twee geweldige beeldschermen levert het toestel degelijk werk, maar komt het tekort ten opzichte van de concurrentie. Dat is een probleem, zeker gezien de prijs.
Uitpakken, gevoel en ontwerp
Twee dingen vielen me op toen ik het toestel uitpakte. Aan de ene kant levert Motorola een transparante hoes mee. Een tweedelige versie, wat logisch is, met een zilveren streep op elke rand. Chique - en ook nog eens gemaakt van hard plastic, niet van siliconen. Daardoor wordt hij niet zo snel geel. Heel cool van Motorola.
Aan de andere kant moest ik mijn wenkbrauwen optrekken bij de voeding van slechts 30 watt. Voor een telefoon van duizend frank is dat een beetje karig in 2023. Er zit ook geen USB-C poort op de voeding.
Bron: Florian Bodoky
Ik vind dat de telefoon er geweldig uitziet en goed aanvoelt. Ingeklapt nemen het display en de twee cameralenzen de hele voorkant in beslag. De lichtblauwe achterkant is gemaakt van geborsteld aluminium en voelt prettig aan. Hij is ook antislip. De achterkant is "versierd" met toon-op-toon branding.
De case sluit vlak: er zit geen opening tussen en er zijn geen zichtbare of uitstekende scharnieren, waardoor je broekzakken worden beschermd. De IP52-certificering zorgt er ook voor dat je de Razr 40 Ultra in de regen kunt gebruiken. Ingeklapt meet de Razr slechts 17 × 7 × 0,7 centimeter en weegt hij 188 gram, dus je draagt geen grote bult met je mee. Bovendien voelt de dunne behuizing van zeven millimeter prettig aan in het dagelijks leven.
Het externe beeldscherm is de ster
Het unique selling point van de Razr 40 Ultra is ongetwijfeld het externe beeldscherm met maar liefst een diagonaal van 3,6 inch. Dit lijkt misschien klein in het tijdperk van 7 inch smartphones - maar het is 0,1 inch meer dan de iPhone 4. Bovendien zijn de twee cameralenzen geïntegreerd in het display, zodat ze minimale ruimte innemen. Helaas, als je de telefoon uitgevouwen gebruikt, laat je er vingerafdrukken op achter. Dit is onvermijdelijk.
Naast het formaat vind ik het display zelf ook mooi: een OLED-scherm met 120 hertz. Het toont meldingen en de tijd, maar kan ook worden gebruikt om Bluetooth, Wi-Fi of de camera's te bedienen. Het externe display laat zien wat de camera vastlegt. Motorola heeft ook een aantal leuke spelletjes geleverd die speciaal zijn ontwikkeld voor het externe display. [[image:75280818 "Het display bereikt 120 hertz bij normaal scrollen." "Florian Bodoky"]]
Er zijn ook widgets voor Google Agenda, Spotify, de weer-app enzovoort. En je kunt Android-apps volledig openen. Maar dan begint het scherm te haperen. Ik kan e-mails of WhatsApp-berichten ophalen en de statistieken van mijn fitness-app lezen, maar er is niet genoeg ruimte om alles weer te geven. Als ik een tekst schrijf, neemt het virtuele toetsenbord alle ruimte in beslag, dus ik kan niet zien of ik een typefout heb gemaakt.
Het optimaliseren van de grootte van de apps zou veel mogelijkheden bieden, maar Motorola is afhankelijk van de ondersteuning van Google en de respectieve ontwikkelaars.
Software - bijna Android One
Ik hou van een Android dat zo "puur" mogelijk is. Zonder "OTT" fabrikantspecifieke extra menu's of voorgeïnstalleerde apps. Dit bespaart niet alleen geheugen. Apparaten met Android One krijgen eerder Android-updates omdat ze niet speciaal aangepast hoeven te worden aan software van de fabrikant. Er zijn nauwelijks voorgeïnstalleerde apps en de structuur en samenstelling van de menu's zijn niet veranderd. Omdat dit een opvouwbare smartphone is, heeft Motorola een paar aanpassingen moeten doen. Android One is nog niet ontworpen voor twee schermen en de apps zijn daar niet op aangepast. De widgetfunctie is ook aangepast vanwege het tweede scherm, maar dat stoorde me niet zo.
Het is jammer dat de Razr 40 Ultra geen always-on scherm biedt. Maar ik kan het tenminste zo instellen dat het scherm wordt geactiveerd zodra ik erop tik of de telefoon beweeg. Dit komt door de ingebouwde versnellingssensor, die reageert op beweging. Over het algemeen werkt de gebarenbediening ook perfect.
Je bent beperkt als het gaat om multitasking. Je kunt een actieve app in een kleiner venster laten draaien terwijl je een andere start. Maar echt multitasken met twee apps tegelijk is geen optie.
Last, but not least, is er een zijbalk die je ook kunt uitschakelen. Deze kun je vullen met je acht favoriete apps. Een kleine veeg van rechts naar links opent het voor snelle toegang.
Motorola garandeert software-updates voor drie jaar - dus je zit veilig tot Android 16. Beveiligingsupdates lopen daarna nog een jaar door.
Hoofdscherm
Het grote interne scherm heeft in meerdere opzichten indruk op me gemaakt. Naast de diagonaal van 6,9 inch heeft het LTPO OLED-paneel een resolutie van 1080 × 2640 pixels. Dit komt overeen met een beeldverhouding van 22:9. Deze beeldverhouding is niet gebruikelijk, maar ik vond hem in de test erg goed omdat het 6,9 inch beeldscherm enorm is. Als de verhouding anders zou zijn, zou het voor mij moeilijk zijn om elke hoek van het scherm met mijn duim te bereiken als ik tegelijkertijd de achterkant van de telefoon vast moet houden. Met mijn kleine handen is het nog steeds een uitdaging om hem met één hand te gebruiken.
De beroemde "vouw", oftewel de vouw in het beeldscherm, is nauwelijks zichtbaar, maar ik kan hem nog steeds voelen als ik er met mijn vinger overheen ga. Motorola doet het niet slechter dan bijvoorbeeld Oppo. Vergeleken met de Samsung Flip van vorig jaar is het een traktatie. Wat me echter stoort, is het feit dat het toestel niet helemaal recht is als het wordt geopend.
Bron: Florian Bodoky
Bron: Florian Bodoky
Motorola heeft veel geïnvesteerd in de technische details van het beeldscherm. Naast de hierboven beschreven resolutie ondersteunt de Razr 40 Ultra HDR10+, 10-bits kleurdiepte en een verversingssnelheid van 165 hertz - ook al is dat laatste een theoretische waarde. De piek ligt meestal op 120 hertz bij normaal gebruik. De kleuren zijn rijk, de pictogrammen en de weergegeven scherminhoud zijn scherp. De Razr 40 Ultra maakt indruk op alle vlakken.
Touch sampling rate
De touch sampling rate geeft de frequentie van invoerherkenning aan. Eigenlijk hoe snel het scherm de ene na de andere aanraking herkent. Dit zijn meestal intervallen van een paar milliseconden. De bemonsteringsfrequentie van aanrakingen is niet belangrijk als je aan het typen bent. Maar als het op gamen aankomt, kan het wel belangrijk zijn. De gemiddelde frequentie voor een moderne Android telefoon ligt tussen 120 en 300 hertz.
Ik gebruikte de Touch Sample Rate Tester app. Tijdens een meetfase van 30 seconden liet ik mijn vinger op en neer gaan over het scherm en de app mat hoe vaak mijn invoer werd herkend. In mijn test was de snelheid van de Razr 40 Ultra 242 hertz. Dat is goed. Het betekent dat de telefoon 242 keer in één seconde een schermaanraking detecteert en erop reageert.
helderheid display
Ik heb het scherm getest met een (digitale) lichtmeter en het haalt bijna de 1.400 nits (of lux) die Motorola belooft. Ik heb 1.355 gemeten in de test - met handmatig ingestelde en vaste schermhelderheid en een wit testscherm. Ik heb de verlichting van mijn testomgeving en de app een bepaalde tolerantie gegeven en naar boven afgerond. Doel bereikt. Het is zelfs 1.369 lux op het kleine externe scherm.
Bron: Florian Bodoky
Ik kan buiten altijd alles lezen. Ik kan zelfs kleine letters ontcijferen als de zon rechtstreeks op het scherm schijnt.
Hoe de verouderde hardware presteert
Ik vind het verbazingwekkend dat Motorola bij het kiezen van de CPU voor een Snapdragon 8+ Gen 1 heeft gekozen. De Qualcomm processor is pas een jaar oud, maar is qua prestaties al verdrongen door de Snapdragon 8 Gen 2 processor, die maar iets jonger is.
Wat vooral interessant is, is dat de Galaxy Z Flip5 van Samsung ongeveer zes weken na de Razr 40 Ultra werd gelanceerd. Motorola wist dat het Zuid-Koreaanse vlaggenschip eraan zat te komen. Het was ook duidelijk dat Samsung een Gen 2 processor zou gebruiken. Voor een telefoon waar de fabrikant 1200 frank voor vraagt, had ik de nieuwste generatie processor verwacht. De GPU is de Adreno 730 - en de Adreno 640 GPU, ook van Qualcomm, zou ook beschikbaar zijn geweest.
Zoals je zou verwachten, doen zowel de single- als multicore benchmarkwaarden onder voor de oudere Galaxy S23 Ultra telefoons van Samsung en Motorola's eigen Edge 40 Pro. Beide waren voorzien van een Gen 2 processor - maar ook van meer RAM (12 gigabyte in plaats van 8 in beide gevallen).
Hetzelfde geldt voor de GPU-waarde: de score van de Razr 40 Ultra ligt ver onder die van de twee vlaggenschepen die zijn uitgerust met de Adreno 740. Qua prijs zit het Samsung toestel op gelijke hoogte, en de Edge 40 Pro is zelfs aanzienlijk goedkoper dan de Ultra.
Bij dagelijks gebruik merk je geen grote verschillen - het toestel loopt helemaal soepel, zelfs tijdens het gamen. Maar het is nog maar de vraag of dat over twee jaar nog steeds zo is, of dat door de oudere hardware bepaalde games niet meer goed draaien.
Maar ik moet ook de Razr 40 Ultra prijzen. De vingerafdrukscanner aan de zijkant - ingebouwd in de aan/uit-knop - is niet alleen goed geplaatst; hij is ook snel en betrouwbaar. Hetzelfde geldt voor gezichtsherkenning. Het gat tussen "mijn gezicht laten zien" en mijn telefoon gebruiken is zo kort dat mijn reflexen niet snel genoeg zijn om de tijd te meten. Ik noem het dus gewoon snel. Wi-Fi 6E is ook (nog) niet vanzelfsprekend, zelfs niet voor vlaggenschip telefoons.
Microfoon en luidsprekers
Met de talloze functies die een smartphone tegenwoordig heeft, wordt de kernfunctie vaak vergeten: bellen. Ik voerde twee testgesprekken - één buiten en één binnen. Beide keren filterde de Razr alle achtergrondgeluiden netjes weg.
De ontvanger van mijn gesprek had geen last van de wind buiten of het geluid van de vaatwasser binnen. Ik hoorde ook geen storende achtergrondgeluiden aan hun kant.
Camera's
Net als Oppo met de Find N2 Flip heeft Motorola gekozen voor een dubbele opstelling op het externe scherm. Ondertussen vind je op het hoofdscherm de punch-hole selfie cam, dus geïntegreerd in het display.
De hoofdcamera heeft 12 megapixels en een diafragma van f/1.5. De camera ondersteunt pixel binning en heeft optische beeldstabilisatie. De tweede, een ultragroothoekcamera, heeft 13 megapixels, een diafragma van f/2.2 en autofocus- en macrofuncties.
De selfie-camera aan de voorkant is een 32-megapixelcamera met een diafragma van f/2.4 - dezelfde specificaties als vorig jaar, afgezien van de hoofdcamera.
De software biedt de gebruikelijke functies voor het maken van foto's.
De software biedt de gebruikelijke modi die je tegenwoordig op elk vlaggenschip vindt: een portretmodus, een nachtmodus of een pro-modus die je de optie geeft om in RAW te fotograferen. De formaten en de mogelijkheid om het externe display te gebruiken voor selfies met de grote camera's zijn spannender.
Er zijn enkele beperkingen. Zo kun je geen 16:9 foto's maken omdat het formaat van het externe beeldscherm niet overeenkomt. Je kunt een timer en een preview activeren, zodat je kunt zien hoe de selfie eruit komt te zien. Dit geeft je een paar seconden om je haar te fixeren en het helpt ook met randdetectie.
Standaard opnamen bij daglicht
De prestaties van de camera bij daglicht zijn prima, hoewel niet uitmuntend voor een telefoon in deze prijsklasse. De foto's zijn rijk aan details, waar ik van hou (links RAW, rechts JPG).
Ik hou ook van de levendige kleuren en de lage ruis. Ik heb echter het gevoel dat de AI-gebaseerde nabewerking de foto's een beetje te scherp maakt.
Ik ben aangenaam verrast door de ultragroothoek. Ook hier houd ik van de kleurweergave en de hoge mate van detail. Ook deze camera is niet state of the art, maar wel goed.
Bron: Florian Bodoky
De scherpte en details kloppen ook bij macro-opnamen, zelfs als de lichtomstandigheden niet optimaal zijn. Ze zijn altijd goed genoeg voor vakantiekiekjes.
Nachtopnamen
Nachtfoto's in de standaardmodus (links) laten licht en schaduw zien - in de spreekwoordelijke zin van het woord. De lichtbronnen zien er goed uit en de schaduwgebieden zijn ook duidelijk. Er is echter weinig kunstmatige opheldering, de AI worstelt voor mij te veel met ruisonderdrukking - de details en scherpte lijden hieronder.
De nachtmodus van de Razr 40 Ultra helpt met de details, maar de foto's zijn niet bepaald sensationeel.
Portret
De modus Portret geeft me foto's met prachtige bokeh.
Bron: Florian Bodoky
De kleuren zien er minder scherp uit dan in de normale fotomodus. Het detailniveau lijdt er echter onder als het omgevingslicht afneemt. De Razr staat verschillende beeldverhoudingen toe, 4:3 en 16:9. Je kunt dus de juiste beeldverhouding kiezen. Je kunt dus de juiste kiezen voor jouw behoeften.
Selfie camera
De selfiecamera is een fenomeen. Op papier kan hij niet tippen aan de hoofdcamera.
Bron: Florian Bodoky
Maar toch geef ik er de voorkeur aan om selfies te nemen. Ik vind de foto's die ik ermee maak mooi. Ze zijn minder verscherpt en natuurlijker.
De batterij is goed, de oplaadsnelheid niet
Door het ontwerp kan de fabrikant geen 5.000 mAh batterij in een flip phone case proppen. De Razr 40 Ultra wordt geleverd met 3.800 mAh. Flagship modellen met een "normaal" ontwerp en grotere batterijen gaan langer mee.
Maar Oppo's Find N2 Flip heeft ook een 4.300 mAh batterij. Ik heb de Razr 40 Ultra aan verschillende tests onderworpen. Als mijn telefoon voor dagelijks gebruik hield hij zich goed tijdens een gemiddelde dag.
In mijn geval betekent een gemiddelde dag wat surfen, twee uur streamen op Spotify, ongeveer 20 WhatsApp-berichten, een half dozijn kiekjes met de camera en twee telefoongesprekken van elk ongeveer 10 minuten. Dit komt neer op ongeveer vier tot vijf uur schermtijd. Ik heb de telefoon voor het eerst om 6.30 uur uit het stopcontact gehaald en de 20 procent waarschuwing verscheen om 19.00 uur. Eén keer per dag opladen is voldoende als je geen conference call of een oriëntatiesessie met Google Maps op de planning hebt staan.
Ik ben de batterij nog aan het testen voor specifieke gebruikssituaties. Bij 66 procent schermhelderheid daalt het oplaadniveau met acht procent na een uur video streamen, 14 procent na een uur actief Google Maps gebruik en twee procent na een uur audio streamen. Vergeleken met andere vlaggenschip telefoons is vooral het eerste slecht, maar niet fataal.
Minder verheugend is dat, zoals ik al vreesde, de Razr 40 Ultra slecht presteert op het gebied van oplaadsnelheid. Ik heb hem pas aangesloten nadat hij zichzelf had uitgeschakeld. We kijken dus naar 0 procent batterij. Na 30 minuten opladen zit ik pas op 47 procent. De batterij heeft 1 uur en 29 minuten nodig om volledig op te laden. Motorola levert alleen een 30-watt lader mee, dus beter dan dat wordt het niet. Het is niet concurrerend.
Verdict
De Motorola Razr 40 is duur, maar je krijgt er veel voor terug. Beide schermen zijn geweldig. Ze zijn levendig en helder genoeg. Vooral het externe scherm verrast met zijn mogelijkheden. De chipset is niet meer de nieuwste, maar zeker voldoende voor dagelijks gebruik. De batterijduur en oplaadsnelheid zijn minder overtuigend. De camera is prima voor een fliptelefoon - maar als je een fotoliefhebber bent, heb je liever een klassieke smartphone.
Al met al doet de Razr 40 Ultra niet onder voor de fliptelefoons van dit jaar. Dus als je veel waarde hecht aan een goed gevoel en een groot extern scherm, kun je er zonder aarzelen een kopen. Maar als je geduld hebt, zou ik wachten op de Galaxy Z Flip 5 producttest.
Kopfoto: Florian Bodoky17 mensen vinden dit artikel leuk
Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.
