Makita DUC353Z
Accu kettingzaag
Een kettingzaag is onmisbaar voor ruw zaagwerk in de tuin en het hakken van hout. Ze worden meestal aangedreven door grommende benzinemotoren. Ik heb een Makita apparaat met accu getest en hoefde nauwelijks compromissen te accepteren.
Op het zomerkamp van de scouting hadden we altijd een kettingzaag bij ons om grotere boomstammen in de juiste vorm te zagen. Bij mijn doopplechtigheid als elfjarige jongen werd het gereedschap misbruikt om mij de schrik van mijn leven te bezorgen. Ik werd midden in de nacht gewekt en moest alleen een donker pad aflopen. Een man met een zwart masker kwam op me af met een gierende kettingzaag in zijn hand. Ik probeerde me om te draaien en weg te rennen, maar werd tegengehouden door een van de oudere scouts. De kettingzaagman zwaaide wild met het gereedschap, stak me en raakte me recht in mijn maag...
Ik realiseerde me toen pas dat de gelijknamige ketting niet vastgeklemd zat en dat alleen de motor jankte. Zelfs na dertig jaar heb ik nog steeds het grootste respect voor kettingzagen. Die angst wil ik nu onder ogen zien.
Ik ben een week in Ticino om verschillende producten te testen. Dat valt onder "Workation". Er is nauwelijks internet in de Sonnenstube, maar wel volop zonne-energie. Perfect om een zaag met elektromotor te testen. Om een posttraumatische flashback door gemotoriseerde buizen te voorkomen, kies ik voor de stille beginnersversie met elektromotor. Hij rammelt niet en heeft geen tweetakt benzine nodig, maar elektriciteit, die in overvloed beschikbaar is dankzij de zonnepanelen op meer dan 1500 meter hoogte in Ticino.
Mijn testlab kan niet idyllischer zijn. Een stenen huisje op een berg in de lage Leventina. De testobjecten zijn meestal gemaakt van sparrenhout, wat ideaal bleek te zijn. Maar één ding tegelijk. De eerste stap is het opladen van de batterijen met twee opladers (niet meegeleverd) en het plaatsen van de ketting.
Niet eenvoudig voor een leek als ik. Hoewel het proces wordt geïllustreerd, laten zinnen als "Draai de hendel volledig rechtsom en dan een kwartslag terug om wat speling te krijgen om de kettingspanning aan te passen" me enigszins perplex staan. Na twee pogingen, waarbij ik eerst het zaagblad verkeerd om monteerde en daarna de ketting in de verkeerde richting, past alles perfect. Ik kan de spanning van de ketting aanpassen met een wieltje en aan de slag gaan.
Twee Makita accu's zijn essentieel om de zaag te laten werken. Slechts één geplaatste accu heeft te weinig vermogen en is niet voldoende. Als beide batterijen zijn geplaatst, kan de zaag worden ingeschakeld met de aan/uit-knop en kan de ketting worden gestart met een trekker. Een veiligheidsschakelaar voorkomt dat ik per ongeluk de trekker overhaal. Om ervoor te zorgen dat ik mijn been niet afzaag, kocht ik cut protection trousers in maat 54. Die zijn duidelijk te klein voor mij. Ze zijn duidelijk te klein voor mij. Ik moet het bovenste knoopje loslaten en zie eruit als een stripper met overgewicht onder het motto "boswachter". Veiligheid voor alles.
Voor de eerste zaagsnede pas ik de zaag voorzichtig toe. Hij glijdt krijsend door het zachte sparrenhout, als een warm mes door boter. De spaanders vliegen, de ketting ritselt. Het is een waar genoegen. Hij kan net zo goed overweg met boomstammen als met dunne vloerlatten, die ik op lengte zaag. Ik heb een oude pallet in kleine stukjes gezaagd. De zaag komt pas tot stilstand als ik aan een stuk eiken begin. Het duurt een paar pogingen en ik moet steeds op de aan/uit-knop drukken om de zaag weer klaar te krijgen. De kettingzaag mist de kracht voor hardere stukken hout.
Na twee uur gebruik is het voorbij. De batterijen zijn leeg. Voor mij en voor de Makita. Twee opgeladen reservebatterijen zouden essentieel zijn voor continu gebruik. Ik heb definitief vrede gesloten met het concept van de kettingzaag. Ondanks pijnlijke spieren in mijn handen en onderarm kon ik eindelijk mijn posttraumatische ervaring te boven komen.
Pro
Contra
Toen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel.