Ik geef niets om de nieuwe Apple Watch

Iedereen die dagelijks een smartwatch of fitnesstracker draagt, heeft de controle over zijn leven verloren of is nooit uit de pubertijd gekomen.

Nu ik je door de parafrase van Karl Lagerfeld van je stuk heb gebracht, wil ik je een waarschuwing geven voordat je de commentarensectie binnenstormt om me op de vingers te tikken: Ik overdrijf natuurlijk. Mensen moeten om hun pols dragen wat ze willen. In mijn eerste punt ging ik in op de drie dingen die me het meest storen aan smartwatches. Er is ook nog een bonus ergernis die ik later zal noemen.

Controlfreakery

Dingen die ik mensen keer op keer hoor zeggen sinds apparaten als smartwatches en fitnesstrackers zijn uitgevonden:

• Hoeveel stappen heb je vandaag gedaan?
• Ik heb 324 calorieën verbrand toen ik gisteren aan het sporten was.
• Geen ijsje voor mij vandaag - ik heb al te veel gegeten!

Als ik die dingen hoor, denk ik: waarom zou ik stappen en calorieën tellen? Zolang ik maar genoeg beweeg en gezond eet, is het allemaal goed. Als je het mij vraagt, zet deze neiging tot controle je alleen maar onnodig onder druk. Daar heb ik al genoeg van in mijn leven - ik heb geen apparaat nodig dat me nog meer stress bezorgt.

Begrijp me niet verkeerd, smartwatches en fitnesstrackers zijn natuurlijk prima om mee te sporten - als je ermee om kunt gaan. Dat is iets wat ik niet kan. In de begindagen van het smartphonetijdperk nam ik al mijn hardlooprondjes op. Maar die gewoonte heb ik al snel in de kiem gesmoord. Waarom? Omdat mijn resultaten me niet motiveerden, maar juist ontmoedigden. Ik wilde het altijd beter doen. Hoewel daar op zich niets mis mee is, zijn geen twee dagen hetzelfde. Altijd als ik een slechte dag had, dwong ik mezelf om mijn grenzen te verleggen. Iets wat me meer dan eens aan de rand van de afgrond bracht. Toegegeven, niet in staat zijn om mijn tempo te bepalen was een probleem van mij. Maar er zijn waarschijnlijk genoeg competitieve mensen die zich in dezelfde situatie bevinden. Sinds ik ben gestopt met het bijhouden van mijn prestaties, sport ik omwille van het sporten. Ik benader het luchtiger en heb het gevoel dat ik op die manier meer vooruitgang boek.

Nog een afleiding

Ik ben een smartphone-junkie. Ik zit constant naar het ding te staren. Het grenst aan verslavend gedrag en ik hou er niet van. En sinds ik kinderen heb, heb ik er nog meer last van. Ik wil tijd doorbrengen met mijn kinderen, niet met mijn telefoon. En ik word geacht een rolmodel voor ze te zijn. Hoe ik ook mijn best doe om mijn telefoon weg te leggen, het lukt me niet altijd.

Het laatste wat ik nodig heb is nog een afleiding in de vorm van een smartwatch. Vooral omdat hij om mijn pols zit - makkelijker te bereiken dan een smartphone in mijn broekzak.

Nulstijl

Ik kom uit Biel. Niemand in Zwitserland zal beweren dat mijn geboortestad hand in hand gaat met stijl. Toch staat Biel synoniem voor een typisch Zwitsers lifestyleproduct: polshorloges. Mijn allereerste horloge was een Flik Flak, een cadeau van mijn ouders toen ik naar school ging. Sindsdien draag ik mechanische horloges.

Het model dat momenteel mijn pols siert is een Jazzmaster Viewmatic Skeleton van Hamilton. Wat mij fascineert aan deze horloges is niet alleen hun mechaniek, maar ook hun uiterlijk. Mechanische horloges hebben stijl, puur en simpel. Ik zou niet hetzelfde kunnen zeggen over een smartwatch, wat gewoon weer een gadget is dat ik moet rondslepen. Smartwatches zien er voor mij allemaal generiek uit.

Verandert in een paar jaar in e-scrap

Het ergste aan smartwatches? Ze raken snel verouderd. Na een paar jaar is de batterij op, stoppen de software-updates of is de elektronica kapot. Op dat moment zijn ze niets meer dan e-schroot - iets waar we al meer dan genoeg van hebben.

Mijn Hamilton gaat een leven lang mee. Als er iets stuk gaat, kan ik ermee naar de horlogemaker, zelfs jaren of decennia nadat ik het heb gekocht. En dankzij de opwindbare steel hoef ik hem nooit op te laden. Natuurlijk kan een smartwatch meer dan mijn mechanische horloge, dat alleen de tijd weergeeft. Maar meer hoeft een horloge ook niet te doen. Voor al het andere heb ik mijn smartphone. Smartphones zijn sowieso makkelijker te gebruiken dan hun niet-zo-smartpols tegenhangers.

Let op: dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op 14 september, voordat het voor een korte periode offline werd gehaald. Het is opnieuw gepubliceerd op 18 september met een nieuwe titel en kopafbeelding.