Hoe een muis met een bal me tot wanhoop dreef

In een vorig artikel heb ik een ergonomische verticale gamingmuis getest. Mijn conclusie: Het voldoet niet aan mijn behoeften. Dit ondanks het feit dat sommige lezers positieve ervaringen melden. Maar wat ik me afvroeg waren deze twee reacties:

Gamen met een trackball-muis? Moet dat werken? Ik ben sceptisch. Dus ik bestel een muis met een bal en test hem - in dienst van de community van Digitec.

Een trackball muis sleep je niet over het tafelblad, maar je draait een balletje dat in de muis is ingebouwd - meestal met je duim. Hierdoor blijft de onderarm op zijn plaats op het tafelblad. Dit zou de belasting op de pols moeten verminderen. Mijn model is licht gekanteld voor een natuurlijkere positie en heeft muisknoppen 4 en 5 aan de zijkant.

Muis

EUR89,03

Logitech MX Ergo

Draadloze

619

Muis

EUR89,03

Logitech MX Ergo

Draadloze

619

Om te wennen aan de balmuis, benader ik het in fasen. In elk level neem ik een nieuw genre. Eerst probeer ik twee strategiespellen, dan een MMORPG en tot slot twee shooters.

Level 1: "Hearthstone Battlegrounds"

De battle royale modus van het kaartspel "Hearthstone" vereist geen snelle reacties of nauwkeurig richten. Ik heb meestal meer dan genoeg tijd voor mijn beurt - tenminste in het begin. Ik verplaats de kaarten langzaam maar correct naar de juiste plek.

Maar hoe verder ik kom, hoe meer acties ik kan en moet uitvoeren tijdens mijn beurt. Ik speel "Hearthstone" uitsluitend met de muis. Tegen het einde van de spelrondes ben ik te langzaam met de trackball. Ik heb moeite om mijn kaarten op de juiste manier te kopen, te plaatsen en te verkopen. Ik maak fouten, klik vaak verkeerd, loop vast en neem de verkeerde beslissingen. Met een beetje oefening word ik beter, denk ik bij mezelf, en ga ik naar het volgende niveau.

Level 2: "Herbergmeester"

"Tavern Master" is een gezellig offline strategiespel waarin ik een middeleeuwse taveerne run. Er kan niet veel misgaan, er is geen tijdsdruk en geen tegenstanders. Terwijl ik in andere strategiespellen grondstoffen ontgin, eenheden train en op drie fronten tegelijk oorlog voer, speelt de actie zich hier alleen af in een kleine taveerne.

Volgens mij levert "Tavern Master" niet veel problemen op. Ik heb echter meer tijd nodig voor alles met de trackball-muis. Bijvoorbeeld om de lonen van mijn medewerkers aan te passen of de voorraaddozen te vullen. Daar kan ik mee leven.

Het wordt lastig als ik meubels en decoraties wil plaatsen. Dit vereist kleine, precieze muisbewegingen. Mijn duim is niet gewend aan deze bewegingen. Bovendien rolt de trackball niet altijd soepel, maar stopt hij vaak. Ik voel in "Tavern Master" duidelijk dat de gewone computermuis beter bij me past.

Level 3: "World of Warcraft"

Professionals spelen "WoW" voornamelijk met het toetsenbord. Ik ben geen pro. Ik gebruik de muis om me te verplaatsen, op vijanden te richten en op vaardigheden te klikken. In eenvoudige gevechten red ik het met de trackball. Maar zodra het er heet aan toe gaat, als meerdere tegenstanders me tegelijkertijd aanvallen, kan ik het bewegen niet meer bijhouden. Ik klik op de verkeerde vaardigheden en raak in paniek. In groepsgevechten val ik regelmatig de verkeerde tegenstanders aan.

In "World of Warcraft" vind ik het ook vervelend dat het langer duurt om in dialoogvensters te klikken met mijn trackballmuis. Quests accepteren, items verkopen, handelen met andere spelers, nieuwe vaardigheden leren, mijn weg vinden in het quest logboek: Elke activiteit voelt als een Hercules-taak. Daarom lijken de laatste twee levels me een onoverkomelijke berg.

Level 4: "Team Fortress 2"

In het eerste shooter spel "Team Fortress 2", speel ik een klein trucje en begin met het spelen van de Medic. Zodra ik met mijn medigun op een teamgenoot heb gericht en de linkermuisknop ingedrukt houd, genees ik automatisch totdat ik weer loslaat. Ik hoef niet de hele tijd te richten. Dat werkt goed. Dus ga ik een level omhoog naar de Soldier, die een raketwerper als hoofdwapen heeft. Hiermee hoef ik niet al te precies te richten om tegenstanders te verwonden. Dit betekent dat ik de raketwerper ook redelijk goed kan bedienen.

Het lukt me echter niet om de juiste gevoeligheid voor de muis te vinden. Aan de ene kant heb ik een gevoelige muis nodig in een first-person shooter, zodat ik snel kan rondkijken en draaien. Aan de andere kant heb ik een ongevoelige muis nodig zodat ik niet constant te ver schiet bij het richten. Dit wordt duidelijk als ik "Team Fortress 2" speel in de rol van sluipschutter - en geen kans maak. De kleine bewegingen door de scope zijn onmogelijk en ik blijf doodgaan. Ook hier merk ik dat de muisbal niet soepel beweegt, maar schokt. Ik heb bijna geen hoop meer voor het laatste level. Het volgende spel is nog minder vergevingsgezind voor fouten dan "Team Fortress 2".

Level 5: "Playerunknown's Battlegrounds"

Ik speel alsof ik voor het eerst achter een computer zit. Als ik achter een tegenstander sluip, vuur ik mijn hele magazine in de lucht. Hij kan zich gemakkelijk omdraaien en op mij schieten. Ik krijg geen enkele kill met de kogelmuis en ik vraag me af of de andere spelers denken dat ik een bot ben.

Het valt me op dat slechts drie vingers aan mijn rechterhand al het werk doen. Ik gebruik mijn middelvinger (rechtermuisknop) om door het vizier te kijken. Ik richt met mijn duim (trackball) en schiet met mijn wijsvinger (linkermuisknop). Het uitvoeren van al deze bewegingen tegelijkertijd overbelast de complexe spier- en peesstructuur waarmee mijn vingers bewegen. Traditionele muizen verdelen de taken eerlijker en betrekken de onderarm en pols erbij.

Eindbaas: de ergonomie

Terwijl ik wekenlang als een noob speel en het plezier in gamen langzaam verdwijnt, wordt één vraag steeds belangrijker voor me: Is dit comfortabeler dan een normale muis? Ik recapituleer en kom tot een ontnuchterende conclusie: de trackball muis is niet comfortabeler. Omdat ik mijn pols niet beweeg, wordt hij elke minuut stijver. Mijn onderarm verlangt naar beweging. Tegelijkertijd gebruik ik mijn duim meer dan ooit tevoren. Het grote voordeel dat de balmuis zou moeten hebben is een luchtkasteel.

Ik realiseer me dat trackballmuizen vooral in kantoren worden gebruikt. Daarom wil ik mijn exemplaar nog een laatste kans geven, op mijn werkapparaat. Ik scroll door het dagelijks leven en voel ook hier de beperkingen. Vooral als ik woorden of letters in een Word-document wil selecteren, schommelt de cursor over het beeldscherm en mis ik steevast de juiste letters. Steeds weer merk ik dat ik het trackpad van de laptop gebruik in plaats van de muis. Het is sneller, de bewegingen voelen natuurlijker en ik heb mijn vingers dichter bij het toetsenbord.

Gelukkig is er geen troost. De trackball muis ligt nu te verstoffen in mijn elektronica lade naast oude mobiele telefoons, oplaadkabels en koptelefoons.