Halve marathon project: Ik ben slecht in snel lopen, maar helaas ben ik niet beter in langzaam lopen

Er zijn ruim vijf weken verstreken sinds Claudio en ik officieel zijn begonnen aan ons project "Greifenseelauf Halve Marathon". Het startsein was de prestatietest waardoor ik eerst een week buiten strijd was met een onmenselijke-kuitkramp, weet je nog?

Een week lang hobbelde ik de wereld rond, aanvankelijk zelfs op krukken, om met een Blackroll en een massagepistool te proberen mijn spieren weer gewicht te laten dragen. In het Paasweekend lukte het me om een lange wandeling te maken en op Paasmaandag, 1 april (geen grap), was ik zelfverzekerd genoeg om mijn eerste voorbereidingstraining voor de Greifenseelauf te voltooien.

Waarbij trainen een ruimhartige term moet zijn. Ik wil eerst mijn basisuithoudingsvermogen opbouwen en tegelijkertijd een paar kilo overtollig vet verbranden. Mijn hartslag zou 142 slagen per minuut moeten zijn - ik interpreteer dit ruimhartig als een bereik van 140 tot 145. Zolang mijn hardlooproute mooi vlak blijft, kan ik een kilometertijd van net onder de 7:45 tot 8:00 minuten halen. Dat is op zich niet verrassend, want ik was me er rationeel van bewust dat ik het rustig aan moest doen.

Hoe INCREDIBLY langzaam het eigenlijk voelde tijdens het hardlopen, was echter iets wat ik niet had verwacht.

En dat zou het absolute ideaal zijn in de vorm van een vlakke baan - die natuurlijk niet bestaat, behalve op een cirkelvormige baan. Vooral niet in of rond Winterthur, waar praktisch alles heuvelachtig is. Maar dat is het einde van joggen. Ja, zelfs bergop lopen in een stevig tempo stuwt mijn hartslag gemakkelijk naar meer dan 155 slagen - en ik heb gemiddeld 8:30 minuten nodig voor de kilometer. Emotioneel was het ontnuchterend en zelfs frustrerend.

Mijn weegschaal gaat op en neer

Vandaag, met een goede vier weken training achter de rug, voelt het nog steeds erg langzame hardlopen echter veel beter. Gemiddeld heb ik elke drie dagen een langere ronde kunnen lopen. Telkens met looptijden van 75 tot 90 minuten. Dus altijd lang genoeg om zo lang mogelijk in de vetverbrandingszone te rennen met een lage, constante belasting. En lang genoeg om mijn basisuithoudingsvermogen te trainen en mijn glycogeenvoorraden (een vorm van koolhydraten) behoorlijk leeg te laten zijn.

Op de weegschaal is het nog steeds een achtbaanrit. De boosdoener was een retraite vorige week, die een beetje ten koste ging van mijn dieetvoornemens. Een cheatdag om de twee weken of zo is al mogelijk. En ik tel niet nauwgezet elke calorie die ik eet. Maar twee dagen achter elkaar goed ontbijten, lunchen en dineren had een veel grotere impact op de weegschaal dan ik had gewild. Ik begon begin april met 84 kilo (naar beneden afgerond). Ik verloor iets minder dan 1,5 kilo in veertien dagen, kwam weer 1 kilo aan in twee dagen en ben sindsdien nog eens 1,5 kilo kwijt in anderhalve week.

Maar de kilo's daargelaten.

Maar de kilo's daargelaten, het gevoel van hardlopen is vandaag zeker anders dan bij mijn eerste loopje. Ik vind mijn ritme veel sneller, ik kan veel stabieler in de geplande hartslagzone lopen zonder er constant overheen of eronder te vallen en op vlak terrein is mijn kilometertijd 7:15 minuten met een stabiele hartslag van rond de 142. Een stijging dus. Nog steeds langzaam, maar toch: babystapjes.

Gezonder eten? Natuurlijk - volgende maand dan

Terug naar de kilo's en vooral het dieet: ik verbrand vooral koolhydraten en weinig vet en eiwit. Dat bleek uit de metabole analyse bij Medathletik. Ik vind het nog steeds moeilijk om mijn dieet te veranderen. Ik houd van koken en eten. Beide zijn belangrijk voor mijn mentale hygiëne. Aan de ene kant vind ik het interessant om nieuwe dingen uit te proberen. Ik kan gemakkelijk op de ingrediënten letten en vooral werken met de voedingsmiddelen die op dit moment goed voor me zijn.

Aan de andere kant, wat zijn het? Dat is de volgende uitdaging. Ik ben eens gaan kijken naar de ingrediënten van talloze voedingsmiddelen. Wat barst van de koolhydraten, waar haal ik gezonde vetten vandaan en hoe vul ik mijn eiwitvoorraad aan? De zoektocht naar redelijk betrouwbare bronnen is relatief uitdagend gezien de gigantische hoeveelheid voor de hand liggende rotzooi die Google omhoog gooit. Sommige supergetrainde fitness influencers, in wiens doelgroep ik lijk te vallen op Instagram, zijn ongeveer net zo behulpzaam met wat zij "tips" noemen als een kuitkramp na een fitnesstest.

Ik moet me zeker eens verdiepen in het thema "Hoe moet ik mijn dieet de komende maanden aanpassen zodat ik me er op de lange termijn aan kan houden zonder constant het gevoel te hebben dat ik al die geweldige shit moet opgeven?"

Maar eerst ga ik een weekje op vakantie naar Ticino. Lekker ontspannen en goed eten.

Het "halve marathon project" in al zijn pracht kun je hier vinden: