"Halve marathon plus" met hoogtemeters - waarom trailrunning een hit is

Ik had het anders gepland: ik wilde dit jaar mijn eerste 50-kilometerwedstrijd lopen, in de Jura. Een blessuregerelateerde trainingspauze van bijna twee maanden gooide echter roet in het eten. Ik kon de 50 kilometer niet aan. Dus stapte ik over op een kortere afstand. Maar zou ik 23,5 kilometer met meer dan 850 hoogtemeters wel aankunnen?

Mijn voorbereiding was minimaal geweest. Mijn verlangen om weer eens echt stoom af te blazen was daarentegen des te groter. Toen ik zaterdagochtend bij de startlijn stond, was er een mengeling van anticipatie en nervositeit. De naam van de race is immers Les Courses du Mont Terrible.

Hoewel de "verschrikkelijke berg" me aansprak, boezemde het me ook een beetje angst in. De organisatoren hadden aangekondigd dat het "een uitdagend en technisch parcours" was dat na de winter een passende training zou vereisen.

Het parcours van 23 kilometer "La Terrible" is slechts een van de vele parcoursen van het trailrunning evenement in de Jura. Meer dan 1600 hardlopers hadden zich voor het weekend ingeschreven om afstanden van negen tot 106 kilometer te rennen, joggen of wandelen.

De wedstrijd was uitverkocht.

De race was al weken van tevoren verkocht en er waren geen startplaatsen meer beschikbaar. Het was vanaf de eerste minuut duidelijk dat de organisatoren niet alleen veel ervaring hadden, maar ook een passie voor de sport. Een perfect uitgezet parcours, voldoende parkeerplaatsen en veel vrijwilligers die bij elke bocht en bij elke vraag hielpen, zorgden ervoor dat de deelnemers goed gehumeurd en zo ontspannen mogelijk aan de start verschenen voor een race als deze.

Zodra het startschot klonk, werd mijn opwinding weggeblazen. In plaats daarvan verspreidde het pure plezier van het hardlopen zich toen ik samen met ongeveer 300 lopers van start ging. Na een kort stuk over asfalt gingen we eerst over brede bospaden en daarna over kronkelende single trails.

Hier begon de pret pas echt. Het pad liep aanvankelijk over smalle paadjes langs een beekje met houten bruggetjes. Daarna was het een bijna ononderbroken klim naar de top van de Mont-Terri, zoals hij ook wel wordt genoemd. Door de nevel heen waren de Berner Alpen te zien.

De eerste korte afdaling daagde me uit. Tussen wortels en stenen en modder probeerde ik voorzichtig te lopen zonder uit te glijden of mijn enkel te verzwikken. Gelukkig had ik trail-running-schoenen van Icebug met een goed profiel en antislipzool aan mijn voeten. Toen hoorde ik van achteren een groep lopers naderen, die duidelijk technisch meer onderlegd waren dan ik. Ik stapte opzij, ik wilde immers geen obstakel zijn dat de weg versperde.

Toen ik weer begon te klimmen, haalde ik de groep snel in en haalde ze al snel in. Omdat ik langzaam begin als een dieselmotor, maar vervolgens mijn snelheid lang kan vasthouden, werd ik steeds meer ontspannen. In de volgende afdaling stuiterde ik al speels tussen stenen en wortels. Met elke kilometer die ik afleg, verbetert mijn humeur en voel ik me frisser en fitter. Niet in de laatste plaats door het plezier van hardlopen in de natuur, kon ik in de tweede helft van de race meer dan tien plaatsen goedmaken.

Het geheim van de hausse in trailrunning

Trailrunning is veel meer dan gewoon hardlopen. Het is een intense ervaring van de natuur die evenveel concentratie als ontspanning vereist. Alleen wie ontspannen is, kan de smalle paden efficiënt bedwingen en alleen wie geconcentreerd is op zijn omgeving, kan zijn bestemming bereiken zonder te struikelen of zich te blesseren. Daarom heeft het voor mij iets meditatiefs en is het stimulerend voor lichaam en geest.

Dit geldt niet alleen voor mij: de wetenschap buigt zich nu ook over het fenomeen trailrunning. De eerste resultaten wijzen erop dat hardlopen door bossen, weiden en rotsachtige bergpanorama's voordelen heeft voor de geestelijke gezondheid. Een artikel in het magazine Trailrunner geeft een samenvatting van de voordelen van hardlopen, waarvan wordt gezegd dat het het welzijn en de beschikbare energie verhoogt en de slaap verbetert.

In feite vereist trailrunning dat je je volledig richt op het terrein en je eigen conditie. Lange afstanden joggen langs een weg of over onverharde paden voelt voor mij vaak eentonig. Op de trails daarentegen is het nooit saai, omdat de omgeving voortdurend verandert en inspannende beklimmingen vaak worden beloond met adembenemende uitzichten. Dit was ook het geval bij de La Terrible Race: ik vergat de afstand en genoot van de natuur. De hele loop leek veel korter dan 23,5 kilometer. Natuurlijk speelden de perfecte omstandigheden met zon en zomerse temperaturen ook een rol. Ik voelde mijn dorst, de hitte en de vermoeidheid in mijn benen pas op het laatste, rechte stuk over asfalt richting de finish.

De fitnessboost is gratis

Toen ik een tijdje geleden probeerde een trainingsplan te volgen voor joggen als voorbereiding op een halve marathon, voelde het als een verplichte oefening. De lange duurlopen in hetzelfde langzame tempo verveelden me. In plaats van "ik kan hardlopen", dacht ik steeds vaker "ik moet nog joggen". Het is duidelijk dat zulke gedachten niet duurzaam motiverend zijn.

Trailrunnen is anders. Elke training is een micro-avontuur. In plaats van eentonigheid ervaar ik verrassingen. De afwisseling van spanning als je bergop rent en ontspanning als je weer bergaf gaat, betekent dat conditieverhogende intervaltraining er vrijwel in zit.

Lopen op oneffen terrein vereist ook veel balans. Er wordt vooral veel gevraagd van de kernspieren als je bergafwaarts rent. Daarom zie ik trailrunning altijd als een full-body workout, die ik aanvul met stretching, lichaamskracht en balansoefeningen.

Trailrunning kan je conditie op verschillende manieren verbeteren zonder dat het aanvoelt als trainen. En: je hartslag hoeft niet altijd in de rode zone te zijn. Op gemakkelijke trainingsdagen is een stevige wandeling de volgende heuvel op ook voldoende.

Voor beginners raad ik een cursus trailrunning aan waarin de hardlooptechniek en uitrusting tot in detail worden uitgelegd. Ik heb verschillende cursussen en workshops gevolgd bij Up2Peak in centraal Zwitserland. Dankzij de vele technische tips en de trainingen op de lokale berg Pilatus in Luzern, leken de technische secties van de Mont Terrible niet zo ontmoedigend als ik had gevreesd.

Over de finish komen met nieuwe doelen voor ogen

De finishboog was nu in zicht. Wat een geweldig gevoel. Voor mij is een race altijd geslaagd als ik plezier heb gehad en een goed gevoel heb als ik over de finish kom. Dat betekent niet dat ik me niet inspan, maar ik wil vooral genieten van de race. Ik ben zeker meer dan tevreden met een top tien finish in de categorie vrouwen boven de 40.

Voldaan van positieve emoties ben ik meteen achter de computer gaan zitten en op zoek gegaan naar meer trail-events. Zelfs die langer zijn dan de royale halve marathonafstand. Want ik heb mijn droom om een wedstrijd van 50 kilometer te lopen nog niet opgegeven. In dit geval ben ik zeker blij dat ik het evenement niet helemaal hoefde te missen, maar kon genieten van prachtige trails op een kortere route. <p