Een bezoek aan "Man's World": Niet mijn mannelijkheid

Een clichébeladen weergave van giftige beelden van mannelijkheid. Zo zou ik mijn zo hard als een puist gecementeerde vooroordeel tegen de "Mannenwereld" beurs, die sinds 2016 jaarlijks plaatsvindt, willen omschrijven. Omdat dit beeld van mannen dat ik erin lees helemaal niet overeenkomt met mijn persoonlijke beeld, is het nooit bij me opgekomen om daarheen te gaan. Maar nu ging ik wel. Het zou leuk kunnen zijn, dacht ik bij mezelf. Het kan nooit kwaad mijn vooroordelen op de proef te stellen.

De eerste indruk

Clichés bevestigd. Dat is mijn eerste gedachte als ik hal 550 in Zürich Oerlikon binnenkom. Veel zwart, veel donker hout, bebaarde mannen in denim outfits met cowboylaarzen. Heel doelgericht - en, denk ik, gewild - worden enkele oude clichés van mannelijkheid opgegraven en tot beursontwerp gemaakt. Een beeld van mannelijkheid uit een voorbije tijd waar alleen degenen die beelden van mannen en rollen van 50 tot 60 jaar geleden in stand willen houden zich nog aan vast kunnen klampen.

De getoonde producten

Als ik door de hal slenter en de promo-stands onderzoek, moet ik toegeven: De producten spreken me aan. Oké, de verscheidenheid is te overzien, maar dranken, kleding, verzorgingsproducten, koffie, horloges enz. zijn allemaal onderwerpen die me zeker interesseren. Maar - uit mijn hoofd zou ik gemakkelijk een goed dozijn vrouwen in mijn kring kunnen noemen die net zo geïnteresseerd zijn in dat alles. Eerlijk gezegd kun je op elke beurs precies dezelfde (of in ieder geval zeer vergelijkbare) producten vinden, misschien alleen niet allemaal in zo'n kleine ruimte, maar wel tussen whirlpools, keukengerei, gedroogd fruit en stofzuigers.

Ik ben vooral getroffen door de kraam van een wijnwinkel. Meer precies, de vier mannen die de kraam runnen. Ze passen echt als een handschoen - of beter: als overdreven "mannelijke" mannen op de mannenbeurs. De rest van de promotors kan net zo goed gratis monsters uitdelen in (vul een willekeurig warenhuis in') of stoomstrijkijzers aanprijzen bij de Olma, BEA of Higa.
.

De bezoekers

Ik kom op de beurs net na opening van de deuren, dus het kan best zijn dat de drukte op dit tijdstip anders is dan op latere tijdstippen of andere dagen van de week. Toch zal ik nu een kleine typologie maken. Grofweg merk ik drie soorten bezoekers op (ja, alleen de mannen):

• Dani Average Swiss: Zo zou ik de relatief eenvoudig geklede mannen, waartoe ik mezelf ook reken, omschrijven. Shirt, T-shirt of trui, spijkerbroek of chino, sneakers.
• Kari Klischee: Dat zijn dan die als-de-vuist-op-de-ogen types op een mannenbeurs die deze stijl ook in hun dagelijks leven cultiveren. Overhemden met een knoop te wijd open, overhemden met een te diepe V-hals, vesten, volle baarden of perfect gladgeschoren, haar in vetkuiven of mannenknotten gestyled, spijkerbroeken of leren jasjes, blauwe jeans, leren laarzen of cowboylaarzen. Begrijp me niet verkeerd: er is helemaal niets mis met deze outfits en ik draag sommige van deze elementen zelf ook. Maar de algemene foto's in deze accumulatie, dat is me gewoon te veel testosteron.
• Fritz Fasnacht: Last but not least zijn er (te) veel jongens die eigenlijk het prototype Danis zijn, maar naar aanleiding van "Man's World" min of meer zonder succes proberen zichzelf een vleugje Kari mee te geven. Hoodie, baggy jeans - en cowboylaarzen. Een te strakke spijkerbroek, een 08/15 overhemd (te veel knoopjes open) - en een te strak gilet. Je kunt gewoon aan deze jongens zien dat ze zich er niet echt prettig bij voelden en waarschijnlijk nooit zo in het dagelijks leven zouden rondlopen.

Conclusie: Niet mijn mannelijkheid

Op punten zie ik mijn vooroordelen bevestigd. Aan de andere kant, als ik de vormgeving van de beurs, die overdreven getrimd is tot een achterhaald beeld van mannelijkheid, buiten beschouwing laat, vind ik de producten best interessant. Toegegeven, ik zou echt zonder de enorme graafmachine en de helikopter kunnen - nul toegevoegde waarde voor mij - maar uiteindelijk loop ik niet met lege handen de zaal uit. Als ik bijna klaar ben met Man's World, blijf ik steken bij de stand van een drankhandelaar. Een proefdoos met zes flessen rum van 10cl is nu onderweg naar mijn huisbar.

Ik ben een man, dus ik ben de doelgroep van deze mannenbeurs. Maar zelfs na mijn bezoek voel ik me niet echt aangesproken door het concept. De productkeuze bevalt me wel, maar dat kan ik allemaal elders vinden. Ik ontdek niets nieuws. Als koffie, alcohol en kleding de enige productcategorieën zijn die mannen interesseren, heb ik een beetje medelijden met ons mannen. We zijn toch niet zo simpel van geest.