De zoektocht naar de perfecte browser
Chrome heeft geen mobiele adblocker, Brave is vervelend met crypto-advertenties, Firefox biedt te weinig configuratiemogelijkheden en Vivaldi kent geen touchpad-bewegingen. De perfecte browser bestaat niet.
Vroeger was alles eenvoudiger. Voor de ongenuanceerde volwassenen was er Internet Explorer, ik surfte met Netscape. Het was sneller en koeler. De vriendschap duurde tot in mijn tienerjaren. Na de millenniumwisseling betrad een brutale vos het veld: Firefox. De naam en het logo waren op maat gemaakt voor een jonge, hippe volwassene als ik. En Firefox was snel. Netscape kon het niet meer bijbenen.
Firefox en ik zijn door dik en dun gegaan. Ik heb tabbladen en de incognitomodus leren waarderen. Alles was goed met de wereld - voor een tijdje. In 2008 verscheen Google Chrome. Eerst kon ik de aantrekkingskracht weerstaan, maar al snel bezweek ik voor de allure van het nieuwe. Was Chrome beter? Niet echt. Steeds weer moest ik terugvallen op Firefox als een website niet werkte. Maar op het laatst toen Chrome beschikbaar kwam op de smartphone, was er geen weg meer terug - voor even.
Reclame? Nee, bedankt
Chrome verving Internet Explorer als de meest gebruikte browser ter wereld en hield me ook tevreden met regelmatige updates. Een van mijn favoriete functies waren de extensies, vooral Adblock. Het internet was (en is nog steeds) zo vervuild met reclame dat de advertentieblokker een echte redder was. Samen met de wachtwoordmanager en het automatisch synchroniseren tussen apparaten vond ik niets mis met Chrome. De relatie duurde langer dan met welke browser dan ook. Pas de laatste jaren begonnen zich scheuren te vormen.
Een cruciale factor was het ontbreken van een ad blocker in de mobiele versie. Andere browsers zoals Firefox boden al lang geleden een overeenkomstige functie. Omdat ik door mijn Google smartphone zo diep in het Google moeras zat, bleef ik Chrome voorlopig trouw. Met het toenemende smartphonegebruik slaat de balans echter definitief door. Na meer dan tien jaar heb ik Chrome bij de deur achtergelaten. De opvolger heette Brave.
Privacy ja, crypto, nee bedankt
Brave is gebaseerd op dezelfde engine als Chrome - het heet Chromium - en biedt min of meer dezelfde reeks functies. Met één doorslaggevend voordeel: Brave blokkeert standaard trackers en reclame - zelfs op de smartphone. Eindelijk weer surfen zonder voortdurend gebombardeerd te worden door automatisch spelende video's of clickbait aanbevelingen van alle kanten. Prachtig. Mijn tevreden zucht was nog dagenlang te horen. Alles was goed met de wereld - voor even.
Meer dan eens kwam Brave in het nieuws vanwege dubieuze updates zoals het automatisch toevoegen van affiliate links. Hoewel dit volgens CEO Brendan Eich een vergissing zou zijn geweest, houdt het bedrijf niet op crypto-advertenties voortdurend in mijn gezicht te duwen. Dat is één ding, maar het synchroniseren van wachtwoorden of browsegeschiedenis werkt niet zo netjes als bij Chrome. Toen er weer eens een tabblad met crypto-advertenties opdook zonder mijn tussenkomst, was ik het zat.
Mijn volgende liefde was snel gevonden.
Een browser om aan te passen
Vivaldi. Een browser gemaakt voor mij - in theorie. Het is ook gebaseerd op Chromium en heeft de voordelen die daarbij horen. Het blokkeert standaard reclame en zelfs die vervelende cookie verzoeken, en dat zelfs op de smartphone. Wat Vivaldi bijzonder maakt zijn de talloze aanpassingsmogelijkheden. De optionele zijbalk kan worden uitgerust met tabbladen, browsegeschiedenis, bladwijzers of notities. Contextmenu's kunnen tot in het kleinste detail worden geconfigureerd en het stapelen van tabbladen is een functie waar ik niet meer zonder wil. Ik kan Vivaldi helemaal naar mijn hand zetten. Op veel plaatsen moet ik wel, omdat het standaardgedrag niet aan mijn verwachtingen voldoet.
Bijvoorbeeld, als ik bestanden download, wordt het downloadvenster automatisch geopend, of als ik zoek in de adresbalk, krijgen mijn meest recente zoekopdrachten geen voorrang. Allemaal dingen die ik kan aanpassen. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat er geen touchpad-bewegingen zijn om heen en weer te navigeren. Iets wat echt elke browser nu kan. Het ergert me ook dat tabbladen niet meteen in aparte vensters veranderen als ik ze uit het venster sleep. In plaats daarvan blijven het kleine balkjes en worden ze pas vensters als ik de muis loslaat. En telkens als ik opsla, verschijnt het dialoogvenster met de vraag of ik wil "opslaan" of "opslaan als". Ik wil ALTIJD opslaan als. Dat is telkens één klik te veel. Vivaldi blokkeert ook minder consequent advertenties dan Brave.
Bovendien zijn er bepaalde incidenten waarvan ik de oorzaak nog niet heb kunnen achterhalen. In Google Docs, bijvoorbeeld, werkt Ctrl + V regelmatig niet en wordt in plaats daarvan een nieuw tabblad geopend. Rechts klikken en plakken daarentegen werkt wel. Of ik typ een zoekopdracht in de adresbalk en middenin wordt mijn tekst overschreven door een link. Dus na een korte en intieme liefdesrelatie moest ik de relatie met Vivaldi beëindigen. Dit ondanks het feit dat ik Caffeine vond, mijn absolute favoriete thema tot nu toe. Het past de kop van het tabblad automatisch aan de kleur van de webpagina aan.
Edge? Nee, bedankt
Wat nu? Korte tijd flirtte ik met Edge. Maar daar stuit ik op een soortgelijk probleem als bij Brave. De browser zou eigenlijk goed zijn, maar Microsoft probeert hem met alle middelen naar het volk te brengen. Daarbij gebruikt het bedrijf soortgelijke trucs die hen al meerdere miljarden Amerikaanse dollars aan boetes hebben gekost. In de instellingen van Windows 11 moet ik handmatig een nieuwe browser aanwijzen voor 25 snelkoppelingen als ik niet Microsofts standaard Edge wil gebruiken. Nogal een belabberde tactiek.
Omdat mijn IT-vrienden nooit ophielden met lovend te spreken over Firefox, gaf ik de oude vos een tweede kans. De eerste stappen waren veelbelovend. De vensteranimaties zijn vloeiender dan die van de Chromium concurrentie en de synchronisatie werkt ook pijnloos dankzij de QR-code. Maar er slopen al snel verontrustende factoren in. Net als bij Vivaldi blijven tabbladen kleine balkjes als ik ze uittrek, en tabbladen zijn moeilijk te groeperen. Het enige voordeel van Firefox blijft dus dat het de suprematie van Chrome tegengaat met zijn eigen Gecko-engine.
Dan toch dapper
En nu? Ik kwam na weken van vallen en opstaan terug bij Brave. Het onfatsoenlijke bedrijfsgedrag blijft me irriteren, maar er zijn nu dubieuze verhalen van bijna alle browserbedrijven. En over het geheel genomen voldoet Brave aan de meeste van mijn behoeften. Ik ben voorlopig gestopt met het zoeken naar de perfecte browser. Maar ik zal mijn ogen open houden. Mocht je me willen helpen, mijn favoriete browser steekt het als volgt in elkaar: het tabbladgedrag en de privacyfuncties van Brave, tabbladstapeling, sidebar en het Caffeine-thema van Vivaldi, de responsiviteit en aangepaste browser-engine van Firefox, en natuurlijk touchpad-bewegingen. Bescheiden, is het niet?
70 mensen vinden dit artikel leuk
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
