De buzzkill zegt: Vader, zet een helm op!

Ik wilde je eigenlijk uitschelden, beste Martin. Voor het niet altijd dragen van een fietshelm in het bijzijn van je kinderen. Maar nu heb je al een flinke dreun van de gemeenschap gekregen voor je tekst. Je bent een onverantwoordelijke vader die alleen maar wil provoceren, je tekst is ongepast en dom. Ik deel liever geen andere scheldwoorden die in de commentaarkolom zijn gebruikt. Mijn mening echter graag.

Het gaat in je opiniestuk over ouderlijke rolmodellen. En eigenlijk spreek je uit mijn hart: ik moet elke dag een goed rolmodel zijn voor mijn kinderen. Maar vaak ben ik dat niet.

• Ik vloek veel.
• Ik vloek minstens één keer per dag (te) hard.
• Ik flop regelmatig bij mijn kinderen.
• Mijn schermtijd is zeker te hoog.
• Soms smak ik op mijn lippen tijdens het eten.
• Of praten met mijn mond vol.
• En zo nu en dan ligt mijn smartphone op de eettafel.
• Over de tafel gesproken: mijn tafel in de werkkamer thuis is pure chaos.
• Opruimen is een van de dingen die ik toch graag uitstel.
• Dat doet me eraan denken: Ik zou mijn volledige garderobe al lang geleden moeten opruimen.
• En met spoed de fotoalbums van mijn dochters ontwerpen voordat ze meerderjarig zijn en verhuisd zijn.

Ik zou nog lang door kunnen gaan met de lijst. Bespaar jezelf (en mij) echter. Ik ben er niet trots op. Mijn punt: In zoveel opzichten ben ik een miserabel rolmodel voor mijn kinderen.

Geen perfecte moeder, (k)een perfect rolmodel

. Maar weet je wat? Dat is niet erg. En dat moest ik leren zeggen. Omdat ik, zoals zoveel moeders, al heel lang de ambitie heb om niet alleen een goede moeder te zijn, maar een perfecte. Iemand die moeiteloos jongleert met gezin, baan, hobby's en huishouden en daarnaast in balans en ontspannen is dankzij een dagelijkse yogaroutine. Raad eens: Ik heb jammerlijk gefaald.

Dat klopt, we zijn ook maar mensen. En bovenal zijn we rolmodellen als we ons niet altijd voorbeeldig gedragen - omdat we authentiek zijn. Dat schreef je treffend in je tekst. Het is belangrijk dat kinderen zien hoe wij als ouders omgaan met imperfectie en fouten.

Maar - en hier ben ik het helemaal niet met je eens - er zijn dingen die je niet zomaar in de authenticiteitslade kunt stoppen. Of ze verwerpen met een vermeend gevoel van vrijheid als rechtvaardiging. Als het gaat om de veiligheid van onze kinderen. Dingen als het dragen van een helm, waar je als vader tegen bent. Dat is waar je bij mij (en natuurlijk ook bij vele anderen) een rode lijn hebt overschreden .

Rode pen voor het overschrijden van de rode lijn

. Waarom moeten je kinderen een voertuighelm dragen? Heel eenvoudig omdat het is om hen te beschermen bij een ongeluk. Dus waarom zou je er als vader geen mogen dragen? Precies. Je kunt argumenteren met "omdat jullie kinderen zijn en ik niet" als het gaat om naar bed gaan. Of de vraag waarom je 's avonds laat nog steeds chips eet voor de tv. Maar niet tijdens de discussie over de gezinshelm. Ik hoef niet te vermelden dat een ongeluk ook kan gebeuren tijdens een "ontspannen fietstochtje", zoals jij het noemt. Wet of geen wet: je draagt toch altijd zonder voorbehoud je veiligheidsgordel in de auto?

Je hebt je onderwijsregels ingedeeld in drie categorieën met voorbeelden, die ik hieronder nog eens opsom. En corrigeer ze naar eer en geweten:

1. Regels die ik ook zou volgen als ik kinderloos was. Bijvoorbeeld om geen afval te laten rondslingeren.
2. Voorwaardelijk verstandige regels die ik toch al volg. Bijvoorbeeld stoppen voor een rood licht als er kinderen bij zijn. Zelfs als er geen auto ver te zien is.
3. Regeln, die einleuchten, die ich aber trotzdem nicht befolge. Regels dat er niets te bespreken valt omdat het een kwestie van gezondheid en veiligheid is. Bijvoorbeeld het dragen van een helm in het bijzijn van de kinderen.

Je beseft dat ik hier muteer in een betuttelende wetshandhaver. Laten we het hierbij laten, de Galaxusgemeenschap heeft je al berispt. En je schrijft: Paradoxaal genoeg draag je bij racefietsen of langere afstanden hoofdbescherming. En: "Er zijn in feite geen rationele redenen om geen helm te dragen" .

Leuke remmen en blokhoofden

Maar de vraag die je opwerpt - of het niet dragen van een helm misschien een beetje een laat-puberale daad is tegen de verbods-, regel- en veiligheidsmaatschappij van jouw kant - beantwoord ik graag: ja! Dat is zo.

Ik neem dit verschijnsel ook waar bij mijn man. Hij verzet zich ook graag tegen voorschriften om een beetje kinderlijke rebellie te behouden. Of dit iets te maken heeft met zijn geslacht laat ik in het midden. In veel opzichten is zijn gedrag legitiem. Maar niet op straat of op de skipiste. Full stop.

Dan word ik letterlijk een buzzkill.

Ja, we hebben allemaal ruwe kantjes. En een beetje "leven op het randje" zou zelfs veel ouders goed doen. Maar niet in het wegverkeer. Anders "kan ik alleen maar hopen dat ik geen ruwe randjes leer kennen als ik zonder helm op de fiets zit", schrijf je. Raak het houten hoofd aan.