"Bullet Train": De heetste reis van het jaar
Actievol, spannend en vol zwarte humor: "Bullet Train" van "John Wick"-regisseur David Leitch en met Brad Pitt in de hoofdrol is het soort romanverfilming waar niemand op zat te wachten, maar die iedereen in vervoering zal brengen.
Eén ding vooraf: Er staan **geen spoilers in deze recensie.**Je leest alleen informatie die bekend is uit de reeds verschenen trailers.
Niet alles wat regisseur en ex-stuntman David Leitch aanraakt verandert in goud. Maar veel dingen wel. Zoals de eerste "John Wick" film. Of "Atomic Blonde". Want Leitch is altijd op zijn best als hij vertrouwt op zijn handelsmerk: handgemaakte, massale actie, zonder al te veel CGI-gedoe, en altijd vastgelegd met een vaste camera.
Zijn laatste werk, "Bullet Train", is - symbolisch - in precies dezelfde trant.
Daarover gaat "Bullet Train"
Ladybug (Brad Pitt) is een huurmoordenaar. Eigenlijk een van de beste. Ware het niet dat hij pech heeft: zijn klussen worden altijd met succes bekroond, maar de hel breekt steeds los. Als op een dag een klus te veel misgaat, besluit Ladybug alleen nog vreedzame opdrachten aan te nemen, zonder wapens, dood of moord. Alsof je in een trein stapt, een aktetas steelt en op het volgende station weer uitstapt. Eenvoudiger kan het niet, toch?
Alleen: het lot heeft andere plannen voor Ladybug. Opnieuw. Want Ladybug's nieuwste opdracht - het symbool voor geluk, je snapt de ironie - brengt hem op ramkoers met de dodelijkste moordenaars uit de hele wereld, en op de snelste trein van Japan, de Bullet Train, die met 320 kilometer per uur heen en weer dendert tussen Tokio en Kyoto. Ze willen allemaal één ding: de aktetas. Van alle dingen.
Van boek tot filmfestival
"Bullet Train" is veel dingen. Een actiefilm in primis. Maar soms ook een komedie. Dan iets tussen thriller, Aziatische gangsterfilm en heist movie à la "Ocean's 11". En wanneer de kogeltrein door met neonreclames geplaveide steden, schilderachtige landschappen en feodaal aandoende dorpjes met roze kersenbomen raast, zou de film gemakkelijk kunnen doorgaan voor een reclamefilm voor Japan - met de zegen van het ministerie van Toerisme.
Bron: Sony Pictures Releasing Switzerland GmbH
Geen wonder: "Bullet Train" is een novelbewerking van de gelijknamige Japanse bestseller uit 2010. Het boek is geschreven door Kotaro Isaka, die vooral geroemd wordt om het krankzinnige tempo en de van zwarte humor druipende dialogen. Ik heb het boek niet gelezen. Maar afgaande op de film moet scenarioschrijver Zak Olkewicz een meesterlijke bewerking hebben gedaan. Immers, "Bullet Train" is een hel van een hoop plezier, niet alleen vanwege de Leitch-typische actie. Het is de dialoog tussen de moordenaars die me altijd doet glimlachen, soms zelfs hardop lachen.
Bijvoorbeeld, wanneer Ladybug, zijn therapeut citerend, iets belachelijks brabbelt als "Als je vrede in de wereld brengt, krijg je vrede terug", en alles wat hij als antwoord krijgt van zijn werkgever - haar identiteit zou een spoiler zijn - is een droog "Je vergeet wat je voor de kost doet. Pak het pistool."
Deze lichtvoetige zelfvoldaanheid, die de hele film doorloopt, is gewoonweg fantastisch. Zelfs als "Bullet Train" zich een lengte of twee ertussen veroorlooft. Niet omdat er niets gebeurt. Meer omdat de vele slagenwisselingen tussen de moordende passagiers soms wat repetitief overkomen. Maar dat is klagen op hoog niveau. En net als je denkt dat je de film - het verhaal - doorhebt, gooit Olkewicz het script een tandje hoger.
Wie het laatst overblijft wint
Maar minstens zo onderhoudend als Brad Pitt's Ladybug - ik hou van Pitt's komische talent, hij zou het veel vaker moeten laten zien - zijn de andere moordenaars aan boord van de sneltrein. Tangerine (Aaron Taylor-Johnson, "Kick-Ass") en Lemon (Brian Tyree Henry, "Eternals") gedragen zich als een voortdurend kibbelend getrouwd stel en geven me totale Key & Peele vibes en behoren gemakkelijk tot de hoogtepunten van de film. De Mexicaanse wolf (Bad Bunny) zou bijna uit Breaking Bad kunnen komen en per ongeluk op de verkeerde film... pardon, trein zijn gestapt. De prinses (Joey King) speelt het onschuldige schoolmeisje dat helemaal niet onschuldig is. En de oude man (Hiroyuki Sanada) en zijn zoon (Logan Lerman) completeren de fantastische acteerbezetting met de vereiste Aziatische touch.
Ik noem expres niet meer acteurs:inside - hoe minder je weet, hoe beter.
Bron: Sony Pictures Releasing Switzerland GmbH
Geen twijfel: de castingafdeling heeft uitstekend werk geleverd. Dit is belangrijk. "Bullet Train" ontleent zijn fascinatie ook aan een zekere gelijkenis met het kinderspel "stoelendans". Want net als in het spel valt er om de paar scènes iemand uit de dodelijke (nou ja, in het kinderspel gaat niemand dood) trein die zich als een microkosmos een weg baant door het moderne Japan - gewoon met 320 km/u. Dat is spannend voor ons kijkers. Dit is spannend voor ons kijkers, want de personages zijn geen bleke stickers waar niemand om geeft. Wie blijft staan tot het einde, en wat hen aan het eindpunt te wachten staat, is dus eigenlijk een vraag die niets en niemand met rust laat.
Wat overblijft, is dus een actiethriller die op zichzelf eenvoudig is en toch immens origineel. Niet alleen vanwege de humor. Maar omdat hoe langer het doorgaat, hoe meer een complex web van dubbelgangers en wendingen wordt geweven. Maar gewoon: hoe minder je weet...
Conclusie: Wat kan ik zeggen? Kijk maar
Als het Ticino Film Festival in Locarno opent en er om de Pardo d'Oro wordt gestreden, zal het zwaartepunt van veel festivalgangers op de Piazza Grande liggen. Daar, waar Brad Pitt en David Leitch het festival openen met "Bullet Train".
Wederom is het bijna belachelijk hoe weinig ik over de film te zeggen heb. Vooral omdat het gemakkelijk zou kunnen doorgaan voor mijn favoriete film van 2022. Misschien vind ik het daarom zo leuk. Regisseur David Leitch, als ex-stuntman, viert elke stunt en stopt al zijn actiekennis in elke afzonderlijke, zorgvuldig gechoreografeerde scène. Daarbij komen uitstekend geschreven personages en even slimme als grappige dialogen, ondersteund door een geweldige cast en een aanvankelijk eenvoudig verhaal dat pas achteraf complexer blijkt dan het op het eerste gezicht lijkt. En de uit de lucht gegrepen finale, die zelfs Quentin Tarantino, de meester van deze verhaaltruc, in schaamte zou doen blozen, doet het deksel erop vallen.
In het kort: kijk ernaar.
"Bullet Train" draait vanaf 4 augustus in de bioscopen. Looptijd: 126 minuten. Vrijgelaten van 16 jaar.
61 mensen vinden dit artikel leuk
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chAvonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."
