15 jaar iPhone: een geschiedenis van de revolutie - met kampeerders, haters en een smartphone
11-1-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Ronde verjaardag: De iPhone is 15 jaar oud. Een blik op fans, emoties en de visie van één man en zijn critici.
"Er is geen kans dat de iPhone ooit een significant marktaandeel zal hebben," zei Microsofts CEO Steve Ballmer in 2007 over het toestel dat Apple's toenmalige CEO Steve Jobs kort daarvoor had onthuld. Een grote fout.
Op 9 januari 2007 staat Steve Jobs op het podium van de Macworld Conference & Expo en introduceert een apparaat dat een iPod, telefoon en internetcommunicator is. Hij noemt het "iPhone", zonder bepaald lidwoord. Tot op de dag van vandaag zou een Apple medewerker je niet vragen "Wat vind je zo van de iPhone?" maar "Wat vind je van de iPhone?"
De iPhone heeft niet alleen in een paar jaar tijd een "aanzienlijk marktaandeel" verworven, maar heeft een revolutie teweeggebracht in de wereld van de smartphones en, bij uitbreiding, de mobiele technologie.
De hardware: de sleutel tot goede software
Steve Jobs doet alsof hij weloverwogen is. Het was een dag waar hij tweeënhalf jaar naar had uitgekeken, zei hij. De man, die toen al aan kanker leed, kijkt niet alleen uit naar een nieuwe gadget, wat toen nog een gerucht was, maar ook naar zijn levenswerk. Naar de eerste Mac, naar de iPod en hun effecten op de industrie.
"We noemen het de iPhone," zegt Steve Jobs, en zijn volgende halve zin gaat verloren in het gejuich van het publiek. Journalisten vergeten hun nieuws te typen en applaudisseren. Ze lachen om de vermeende ontwerpstudie op het scherm, die een iPod met een kiestelefoon toont.
.
Maar Steve Jobs snijdt iets aan wat hem bezighoudt. Smartphones van 2007 - toen Blackberry die markt domineerde - waren niet goed, zei hij. "Het probleem is dat ze niet zo slim zijn. En ze zijn niet gemakkelijk te gebruiken," zegt Jobs. Zijn iPhone moet niet alleen slim zijn, maar ook gebruiksvriendelijker dan elke andere telefoon op de markt.
Het eerste wat het publiek ziet van de iPhone is de gebruikersinterface. Het is "revolutionair" en "een samenspel van hardware en software". Het toetsenbord is er altijd, of je het nu nodig hebt of niet," aldus Steve Jobs. En de functieknoppen zijn statisch, zegt hij, ook al vraagt elke toepassing om een andere gebruikersinterface. En wat als er over een half jaar een supergoed idee komt, maar er een nieuwe knop voor nodig is?
In het kort: knoppen gaan niet meer met de tijd mee. Ze moeten weg.
Zijn oplossing is iets wat hij geleend heeft van de computer. Een scherm dat alles in elke vorm kan weergeven. Plus een "aanwijsapparaat" zoals een muis. Jobs en zijn bedrijf hebben dit concept aangepast. Maar zelfs een stylus in plaats van een muis is voor Steve Jobs uit den boze. "Wie wil er een stylus? Je moet het eruit halen, weer verzorgen, en dan ben je het kwijt!"
Daarom: de vinger moet alle controle overnemen op het multi-touch oppervlak van het "gigantische scherm" van de iPhone - het meet 3,5 inch diagonaal en heeft een resolutie van 320x480 pixels.
De software: OS X, maar dan gewoon kleiner
Voor de software heeft Apple zijn grote broer, de Macintosh, gebruikt. Want alles wat een goede smartphone nodig heeft is er al in ingebouwd. Beveiligingsmechanismen, netwerkprotocollen, mooie animaties enzovoort. Apple's desktop besturingssysteem OS X is de perfecte kandidaat voor een mobiel besturingssysteem op een 32-bit processor van Samsung, die bewust is ondergeklokt van 620 MHz naar 412 MHz zodat de 1400 mAh batterij langer meegaat.
.
Het eerste stukje software dat het publiek ziet is het vergrendelscherm. Het verschijnt precies 41 minuten nadat de presentatie om 9 uur begint. Dat is de bedoeling. Apple planning keynotes zo dat de grote primeur "ongeveer 40 minuten" na het begin aan bod komt.
Steve Jobs laat als eerste zien hoe de iPod geïntegreerd is in de iPhone. Apple heeft er immers begin jaren 2000 veel vrienden mee gemaakt. Het is dus logisch om dit apparaat te gebruiken als springplank naar de smartphonewereld.
Steve Jobs scrolt door de artiesten in zijn liedjesbibliotheek. Hij veegt van beneden naar boven en in plaats van "Alanis Morrissette" staat er ineens "Fall Out Boy". De wereld heeft nog nooit zoiets gezien. Zomaar. Met zijn vinger. Op het scherm.
Het eerste nummer klinkt: "With a little help from my friends" van de Beatles. Steve Jobs zet het volume hoger door de volumeknop van links naar rechts te schuiven. De eerste iPhone had geen volumeknop. Het werd pas toegevoegd aan de iPhone 3.
"Is het niet cool?
"Is dat niet cool?" vraagt Jobs.
Zeer.
De cultus van de iPhone
Een apparaat dat zo goed en zo revolutionair is, heeft fans. Natuurlijk wel. Hoe kan de iPhone immers geen fans hebben?
De fans kamperen voor de Apple Store. Tot een week lang volharden ze voor de winkel, alleen maar om als eerste een nieuwe iPhone te krijgen. "Apple-gekte" noemde de Stuttgarter Nachrichten de drukte anno 2014. Twee jaar eerder bracht de FAZ een nacht door met de Apple-discipelen in afwachting van hun nieuwe smartphone.
Dit komt een jaar nadat de BBC een onderzoek aanhaalde waaruit bleek dat Apple inderdaad discipelen waren. Neurowetenschappers ontdekten dat Apple discipelen religieuze emoties voelden als hun "god" Steve Jobs tot hen sprak
.
Dit bevalt zowel het bedrijf Apple als zijn tegenstanders. Degenen die niet kunnen begrijpen waarom iemand bij nacht en ontij zou willen vechten voor de nieuwste smartphone. Het conflict duurt tot op de dag van vandaag voort.
- Apple vertrouwt op overdrijving en pracht en praal.
- Imphone gebruikers willen meteen de nieuwste iPhone.
- De tegenstanders begrijpen de drukte niet.
Maar niemand wil of kan de revolutie ontkennen. De iPhone is verantwoordelijk voor veel van wat we nu als standaard beschouwen. Knijpen om te zoomen, bijvoorbeeld.
Zelfs de hardste critici moeten concessies doen. Als voorbeeld: Steve Ballmer werd in 2016 opnieuw gevraagd naar zijn mening over de iPhone. Hij bedoelde het allemaal niet zo, zei hij. In feite zei hij dat hij op het idee had moeten komen om de aanschafprijs te subsidiëren met abonnementskosten.
Microsoft onder Steve Ballmer lanceerde drie jaar na de iPhone een rivaliserende smartphone, de Microsoft Kin. Het overleefde 48 dagen op de markt.
Vandaag struikelt Microsoft met het briljante idee van de Surface Duo. Apple is ondertussen het meest waardevolle merk ter wereld en heeft zojuist een revolutionaire concurrent gekregen in de vorm van de Google Pixel 6. Want de erfgenamen van de revolutie komen misschien later in het spel, maar als ze er zijn, zal ook Apple leeg moeten slikken.
De fans en haters slaan nog steeds virtueel de koppen tegen elkaar, in de commentaarkolommen van deze wereld. En als journalist word ik in het ene of het andere kamp geplaatst, afhankelijk van het artikel. Want net als de ontwikkeling van de iPhone is het conflict van de haters en de fanboys en -girls nog niet voorbij.
Journalist. Auteur. Hacker. Ik ben een verhalenverteller op zoek naar grenzen, geheimen en taboes. Ik documenteer de wereld in zwart-wit. Niet omdat ik het kan, maar omdat ik het niet kan laten.
